Στη Σάμο, δεκάδες βάρκες μεταναστών σκουριάζουν παρατημένες. Θα μπορούσαν να είχαν επαναχρησιμοποιηθεί με ελάχιστο κόστος και έντονο συμβολισμό στις επετειακές εκδηλώσεις για τη Ναυμαχία της Μυκάλης.
Αντ’ αυτού, ο Δήμος Σάμου αποφασίζει απευθείας ανάθεση ύψους 3.000 ευρώ (με ΦΠΑ) για την κατασκευή τεχνητής βάρκας 4 μέτρων από ξυλουργείο, με σκοπό να καεί εντυπωσιακά σε μια “παράσταση ιστορικής μνήμης”.
Αναθέτουσα εταιρεία: ΦΑΛΑΡΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΞΥΛΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ
Κωδικός δαπάνης: ΚΑΕ 15.6471.0003 – Πολιτιστικές δραστηριότητες Δ.Ε. Πυθαγορείου
Χρηματοδότηση: Από τον προϋπολογισμό του Δήμου
Διαδικασία: Απευθείας ανάθεση, χωρίς διαγωνισμό
Η απόφαση (221/2025) έχει όλα τα τυπικά νομιμοποιητικά στοιχεία — νόμοι, κωδικοί, αναλήψεις υποχρεώσεων, ακόμα και “CPV 454221002 – ξυλουργικές εργασίες”. Όλα νόμιμα. Αλλά είναι και ηθικά;
Τις ίδιες μέρες, παρατημένες βάρκες από ανθρώπους που κινδύνεψαν στη θάλασσα σαπίζουν στα χωράφια και τους χώρους φύλαξης. Δεν αξίζει μία από αυτές να σταθεί — έστω συμβολικά — στο κέντρο της γιορτής;
Πόσο δύσκολο θα ήταν να χρησιμοποιηθεί υπάρχον υλικό;
Τι ακριβώς “παράδοση” υπηρετεί μια βάρκα που φτιάχνεται για να καεί με δημοτικό χρήμα;
Ο Δήμος οφείλει απαντήσεις. Η μνήμη δεν είναι εμπόρευμα. Ούτε το θέαμα άλλοθι για σπατάλη.