30 Νοεμβρίου 2020

«Ἔρχεσθε καί ἴδετε» (Ἰω. α΄ 40)

 

Ὅταν ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος, τοῦ ὁποίου σήμερα ἑορτάζουμε τήν μνήμη του, συνάντησε μαζί μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο γιά πρώτη φορά τόν Χριστό, Τόν ρώτησαν, πού μένει. Κι ὁ Χριστός τούς ἀπάντησε «ἔρχεσθε καί ἴδετε». 

Ἐλάτε καί δεῖτε. Μιά ἀπάντηση, πού ἔμελε νά γίνει ἡ αἰώνια πρόσκληση πρός κάθε ἄνθρωπο, πού θέλει νά γνωρίσει τόν Χριστό. Ὄχι λόγια καί θεωρίες, ἀλλά ἐμπειρία ζωῆς, ὅπως σέ συνέχεια τοῦ Χριστοῦ τήν προσφέρει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως, ὅσους καλοπροαίρεται ἤ καί κακοπροαίρετα ἀκόμη τήν προσεγγίζουν. 
Ἐλάτε καί ‘δεῖτε. Ἐλάτε καί διαπιστώσατε. Αὐτό θά θέλαμε ἰδιαιτέρως σήμερα νά τό ἀπευθύνουμε στήν Ν.Ε. Σύριζα  Σάμου, μετά τήν  δημοσιευμένη ἀνακοίνωσή τους «Συμβολή στήν ἀντιμετώπιση τῶν συνεπειῶν τοῦ σεισμοῦ», τήν ὁποία μετ’ ἐκπλήξεως σήμερα διαβάσαμε.
Ἔχουμε τήν ἐντύπωση, πώς γράφουν σάν νά μήν κατοικοῦν στό Νησί, καθώς ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὁ σεισμός κατέστρεψε τό μεγαλύτερο μέρος, ἴσως καί τό 80% τῶν Ἐνοριακῶν μας Ναῶν καί Παρεκκλησίων, ἡ ἀνακοίνωσή τους περιέχει, κατ’ ἀνάγκην μᾶλλον καί μέ ἐμφανῆ περιφρόνηση, πρός τήν Τοπική Ἐκκλησία, μιά ἁπλή ἀναφορά σέ «σημαντικά μνημεῖα τοῦ Νησιοῦ, ἀρχαία, βυζαντινά καί νεώτερα». 
Αὐτά λοιπόν τά μνημεῖα τοῦ Νησιοῦ ἔχουν ὄνομα καί ὑπόσταση. Εἶναι οἱ κατά τόπους Ἱεροί Ναοί καί τά Παρεκκλήσιά μας. Εἶναι τά Καθολικά τῶν Μοναστηριῶν μας. Εἶναι οἱ Ναοί, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι ἁπλά ἀρχαῖοι, βυζαντινοί καί νεώτεροι, ἀλλά συμπυκνώνουν τόν πόθο, τήν λαχτάρα καί τήν ἀγωνία τοῦ εὐγενοῦς Ὀρθοδόξου ἀκριτικοῦ μας Λαοῦ στό διάβα τῶν αἰώνων μέχρι καί σήμερα.
 Ἄραγε ὅλοι, ὅσοι στηρίζουν ἰδεολογικῶς τούς συγγραφεῖς τῆς ἀνακοίνωσης θεωροῦν, πώς οἱ Ἱεροί Ναοί, μέσα στούς ὁποίους βαπτίσθηκαν, λειτουργήθηκαν, ἑόρτασαν, παντρεύτηκαν ἤ ἐξώδευσαν τούς ἀνθρώπους τους, εἶναι ἁπλῶς «μνημεῖα»; 
Ἄς τονίσουμε λοιπόν, πώς τά «μνημεῖα» κατά τήν Ν.Ε. Σύριζα Σάμου εἶναι οἱ χῶροι τῆς Λατρείας τοῦ Ἑνός καί μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τιμῆς τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μας, τούς ὁποίους οἱ σεβαστοί πρόγονοί μας ἀνήγειραν ἐκ βάθρων μέ πίστη καί ἀφοσίωση τόν Θεό, γιά νά προσεύχωνται καί νά Τόν λατρεύουν.
 Μέσα στούς Ναούς αὐτούς προγραμμάτιζαν τούς πνευματικούς τους ἀγῶνες καί τήν λειτουργική τους ζωή. 
Μέσα στούς Ναούς αὐτούς ἐμπιστεύονταν τούς καημούς καί τά παθήματά τους. 
Μέσα σέ αὐτούς τούς Ναούς ἀνέμεναν τήν ἴαση καί τήν θεραπεία, τό θαῦμα καί τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ γιά ὅλα τά θέματα πού τούς ἀπασχολοῦσαν, ἀκόμη καί γιά τά ἐθνικά τους θέματα, γιά τά ὁποία ἀρκεῖ μιά ματιά στή σύγχρονη τοπική μας ἱστορία καί δέν ἐννοοῦμε μόνο, ὅταν ο Χριστός ἔσωσε τήν Σάμο στίς 6 Αὐγούστου 1824! 
Δέν εἶναι μνημεῖα θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ, ἀλλά και ἔτσι νά τά προσεγγίσεις δέν χάνεται ἡ οὐσία τους, ὡς Ἱερῶν Ναῶν, Μονῶν καί Ἐκκλησιῶν, χωρίς τά ὁποῖα βεβαίως δέ γνωρίζουμε ποιό θά ἦταν τό μέγιστο τουριστικό ἐνδιαφέρον γιά τήν Σάμο, διά τοῦ θρησκευτικοῦ Τουρισμοῦ, γιά τόν ὁποῖον ὅλοι ἀγωνιζόμαστε!
Αὐτό ὅμως πού μᾶς στενοχωρεῖ εἶναι ἡ ἐμπάθεια κάποιων, πού ἐξαιτίας τῆς ἰδεοληψίας τους, ἀκόμη καί μπροστά στά τόσα πού ταλαιπωροῦν τό Νησί καί τήν τοπική μας κοινωνία, συνεχίζουν νά ἀδικοῦν κυρίως τούς ἑαυτούς τους. Κι ἐνῶ ὁμιλοῦν γιά ἑνότητα, τορπιλίζουν μέ τόν λόγο τους καί τήν γραφή τους κάθε καλοπροαίρετη πιθανή συνεργασία. 
Ὅλοι ἐνδιαφερόμαστε γιά τόν τόπο μας καί ἐπειδή ἀπό αὐτήν τήν πανκοινιά δέν περισσεύει κανείς, πρέπει νά προσέχουμε πολύ, ὅταν ἐκφραζόμαστε δημοσίᾳ θέτοντας μάλιστα τούς ἄλλους ἐνώπιον εὐθυνῶν. Ἡ εὐγένεια καί ἡ εὐπροσηγορία πάντοτε ἦταν καί πρέπει νά παραμείνουν τά χαρακτηριστικά μας. Γιατί καί οἱ λίθοι κεκράξονται. Καί ἐδῶ μπορεῖ νά θεωρηθεῖ καί κυριολεκτικῶς, ἀφοῦ οἱ λίθοι τῶν κατεστραμμένων μας Ναῶν μαρτυροῦν, πώς ἡ Παναγία καί οἱ Ἅγιοί μας μπῆκαν μπροστά καί κράτησαν τήν μανία τοῦ σεισμοῦ καί ἔτσι γλιτώσαμε τά χειρότερα.
Κι ἐπειδή ταῦτα πάντα τά ἀναφέρουμε μέ πόνο, ἀλλά κάι ἀγάπη καί μιᾶς καί συστήνεται ἀπό τό ἐν λόγῳ κείμενο ἀλλαγή νοοτροπίας, κλείνοντας θά ἀπαντήσουμε μέ ἕνα λόγο τοῦ Κυρίου μας «Ἰατρέ θεράπευσον σεαυτόν» (Λουκ. δ΄ 23). Καί ὁ νοῶν νοείτω!
 
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως