Κατέδειξε η διάλεξη του Αντιστράτηγου ε.α. Χρίστου Δρίβα στο Ομήρειο
Προφανής, καταφάνερη, απροκάλυπτη και αδιαμφισβήτητη, είναι η επεκτατική πολιτική και διάθεση της Τουρκίας όλο τον 21ο αιώνα και μέχρι σήμερα όπως έδειξε, με στοιχεία ''βροχή'' και αναφορές σε γεγονότα ασέβειας διεθνών και διμερών συνθηκών, ο συμπατριώτης μας Αντιστράτηγος ε.α. Χρήστος Δρίβας με τη χειμαρρώδη, πολύ εμπεριστατωμένη και ουσιαστική δυναμική ομιλία του, με θέμα ''Η Εξωτερική Πολιτική της Τουρκίας ως Αναθεωρητική Δύναμη'', το Σάββατο στις 6μ.μ. στην αίθουσα συνεδρίων του Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου, που ξεχείλισε από κόσμο. Όλα αυτά, όπως τόνισε ο Αντιστράτηγος Χρήστος Δρίβας, με βαθύ διεισδυτικό πνεύμα στον άμεσο και μακροπρόθεσμο αντίκτυπο των συμπεριφορών της Τουρκίας, μας υποχρεώνουν να είμαστε πάντα υποψιασμένοι και ετοιμοπόλεμοι όχι μόνο από σήμερα...αλλά ''κι από χθες'' αν είναι δυνατόν.
Την εκδήλωση που ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ωφέλιμη, τίμησαν με την παρουσία τους όλες οι Αρχές του νησιού μας, ο Αντιπεριφερειάρχης, οι Αντιδήμαρχοι Χίου, ο Ταξίαρχος, ο Αστυνομικός Διοικητής, η Κεντρική Λιμενάρχης Χίου, πλήθος κόσμου, εκπαιδευτικοί,Ιατροί του Νοσοκομείου Χίου και ιδιώτες, πολιτευτές και πολίτες που ενδιαφέρονται για τα κοινά...και δυστυχώς λίγοι Αξιωματικοί του Στρατού.
Τη βραδιά προλόγισε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Χίου Παύλος Καλογεράκης, που τόνισε την σπουδαία προσωπικότητα, την πείρα και τον ακέραιο χαρακτήρα του Αντιστράτηγου Χρήστου Δρίβα. Πρόσθεσε ότι η εκδήλωση αυτή διοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Χίου, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του, για την προσέγγισή του με το Χιακό κοινό και τη μεταφορά γνώσεων και εμπειριών. Κατά την έναρξη της εκδήλωσης απονεμήθηκε η τιμητική πλακέτα του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Χίου στο αγαπητό και παλαιό μέλος του Συνδέσμου Μιχαήλ Κόρνια, για την επάξια προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια στο Σύνδεσμο και στο νησί της Χίου.
Ο Αντιστράτηγος Χρήστος Δρίβας στην ομιλία του, εξήγησε και κατέδειξε, βήμα-βήμα και με ντοκουμέντα, πώς η Τουρκία άρχισε να παραβιάζει τη Διεθνή Συνθήκη της Λωζάνης που παγίωσε τα μεταξύ μας σύνορα το 1923...από την επόμενη κιόλας μέρα! Αναφέρθηκε στις σκληρές πιέσεις της που υποχρέωσαν τον εκάστοτε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να είναι Τούρκος Υπήκοος. Εξήγησε τις εξαναγκαστικές τακτικές που χρησιμοποίησε για να εξαφανίσει τη Σχολή της Χάλκης και τους Αθλητικούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους της Σμύρνης και της Μικράς Ασίας στο σύνολό της. Μίλησε για τις Γκρίζες Ζώνες που προσπαθεί να δημιουργεί συνέχεια, π.χ. το επεισόδειο των Ιμίων το1996, αλλά και οι πρόσφατες ανακοινώσεις του Ερντογάν για ''τα σύνορα της καρδιάς του''. Πρόσθεσε ότι και οι μετανάστες πρόσφυγες Μουσουλμάνοι που έρχονται από την Τουρκία, είναι κι αυτοί...ένα είδος ''επίθεσης'' αλλοίωσης πληθυσμού. Τόνισε ακόμα ότι και τα Τουρκικά σήριαλ που έρχονται σωρηδόν...δεν είναι και τόσο αθώα και επιχειρούν τη διείσδυση του Τουρκικού στοιχείου με υποσυνείδητα μηνύματα. Κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες απαγόρευσαν την προβολή τους στα τηλεοπτικά τους δίκτυα. Είπε επίσης, ότι οι κινήσεις και η συμπεριφορά της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, έχουν πολλά κοινά στοιχεία με τις κινήσεις και τη συμπεριφορά της Γερμανίας τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου...και ότι αυτό δεν πρέπει να είναι ανησυχητικό μόνο για την Ελλάδα...αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της.
Ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή ομιλία του Αντιστράτηγου ε.α. Χρήστου Δρίβα, μπορείτε να παρακολουθήσετε στην ΑΛΗΘΕΙΑ ΤV ...μην τη χάσετε!
Όσοι αγαπούν τον έντυπο λόγο ας την διαβάσουν. Ακολουθεί:
Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ
Ως ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
Εκλεκτοί συμπολίτες,
Θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Χίου καθηγητή κο Καλογεράκη για την ιδιαίτερη τιμή που μου περιποιεί η πρόσκληση του να μιλήσω στην αποψινή εκδήλωση.
Το αντικείμενο της διάλεξης είναι η Εξωτερική Πολιτική της Τουρκίας ως Αναθεωρητική Δύναμη από υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης μέχρι και σήμερα. Επελέγη με γνώμονα το ενδιαφέρον το οποίο παρουσιάζει ενώ κρίνεται ως ιδιαίτερα επίκαιρο.
Θεωρώ σκόπιμο να διευκρινίσω ότι η διάλεξη είναι καθαρά εθνικού χαρακτήρα, απαλλαγμένη από πολιτικά μηνύματα και τοποθετήσεις και τέλος ότι δεν αποτελεί κήρυγμα μίσους κατά της γείτονος.
Η αρχιτεκτονική της ομιλίας όπως στην προβολή:
Σκοπός
Ο αναθεωρητισμός ή ρεβιζιονισμός ως έννοια
Συνθήκη Λωζάνης
Παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάνης
Κύριες ελληνοτουρκικές διαφορές-παρούσα κατάσταση
Διαχρονική Γεωστρατηγική / γεωπολιτική Στρατηγική της Τουρκίας
Συμπερασματικά Σχόλια
Σκοπός της αποψινής ομιλίας είναι η ανάλυση, αξιολόγηση και αποτύπωση της Εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας ως αναθεωρητικής δύναμης σε συνάρτηση με την ευθεία αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης. Επίσης η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τους στόχους και τις επιδιώξεις της γείτονος και ειδικότερα στο βαθμό που μας αφορά και επηρεάζει ώστε να γίνει κατανοητή από όλους η ρητορική της αλλά και οι διεκδικήσεις της όπως αυτές εκφέρονται διαχρονικά από τα επίσημα χείλη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας της.
Αναθεωρητισμός (revisionism)
Ανατρέχοντας στην παγκόσμια βιβλιογραφία διαπιστώνουμε ότι αναθεωρητισμός ή revisionism είναι όρος της Θεωρίας Μεταβατικής Ισχύος στο ευρύτερο πεδίο των διπλωματικών σχέσεων. Είναι ο όρος που περιγράφει κράτη των οποίων ΑΝΣΚ είναι να αλλάξουν ή να βάλουν τέλος σε παρούσα κατάσταση. Αναφέρεται σε εκείνον που παύει να αποδέχεται συμπεφωνημένα, που αμφισβητεί, που επανεξετάζει καταστάσεις, αποφάσεις, συμφωνίες ή συνθήκες, με σκοπό την αναθεώρηση τους.
Συνθήκη της Λωζάνης
Με τη συνθήκη της Λωζάνης επισφραγίστηκε η κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθορίστηκαν τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας και επεβλήθηκε ο συμβιβασμός της με μία νέα κατάσταση. Μία νέα κατάσταση που όμως το ισλαμικό κίνημα στην Τουρκία ουδέποτε αποδέχθηκε. Είναι χαρακτηριστικό ο Κεμάλ παρουσίασε σαν θρίαμβο τη συνθήκη της Λωζάνης ενώ ο Ερντογάν τη χαρακτηρίζει ως ιστορική ήττα.
Η συνθήκη της Λωζάνης δεν αφορά όπως πολλοί πιστεύουν αποκλειστικά την Ελλάδα και την Τουρκία αλλά και τη Βουλγαρία, τη Συρία και το Ιράκ, χώρες με τις οποίες επίσης η γείτονα συνορεύει.
Υπεγράφη στις 24 Ιούλιου του 1923, ένα μόλις χρόνο μετά τη Μικρασιατική καταστροφή από τα 8 κράτη που έλαβαν μέρος στους Βαλκανικούς και τον Α΄ΠΠ η δε υπογραφή της θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία για την ελληνική διπλωματία, αφού καθόρισε επί χάρτου τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Παραμένει έκτοτε ο ακρογωνιαίος λίθος στον οποίο στηρίζεται η εξωτερική μας πολιτική και διπλωματία.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές και επίμονες και διήρκεσαν 7,5 μήνες ενώ στο παρά πέντε, το Μάιο του 23 επαπειλήθηκε νέος ελληνοτουρκικός πόλεμος με τη Στρατιά του Έβρου, να έχει ανασυγκροτηθεί από τον Στρατάρχη Παπάγο, και να είναι σε ετοιμότητα για εισβολή στην Ανατολική Θράκη. Σε υψηλή ετοιμότητα και ο στόλος με τα θωρηκτά ΑΒΕΡΩΦ, ΚΙΛΚΙΣ και ΛΗΜΝΟΣ και τις λοιπές μονάδες επιφανείας.
Με τη συνθήκη της Λωζάνης:
Καταργήθηκε η Συνθήκη των Σεβρών που δεν είχε γίνει αποδεκτή από τη νέα κυβέρνηση της Τουρκίας μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.
Καθορίσθηκαν ως χερσαία σύνορα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία ο Έβρος ποταμός.
Αποδόθηκαν στην Ελλάδα όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες πέραν των τριών ναυτικών μιλίων από τις μικρασιατικές ακτές, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο.
Η Ελλάδα ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών.
Η χώρα μας υποχρεώθηκε να πληρώσει πολεμικές επανορθώσεις με την παραχώρηση του τριγώνου του ΚΑΡΑ ΑΓΑΤΣ. Πρόκειται για μία λωρίδα γης 12 χλμ που εκτείνεται στη δυτική όχθη του ΄Εβρου ποταμού στο βορειότερο τμήμα των συνόρων μας και αποτελεί το μοναδικό της ελληνοτουρκικής μεθορίου που υπάρχουν χερσαία σύνορα με τη χώρα μας. (slide11)
(slide12) Διευθετήθηκε το ζήτημα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας και αεροπλοΐας των στενών σε καιρό ειρήνης ή πολέμου.
Ως θρησκευτικό ζήτημα, το καθεστώς του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν αποτέλεσε αντικείμενο πρόνοιας της Συνθήκης της Λωζάνης. Στα πρακτικά όμως αυτής αναγνωρίζεται έμμεσα η οικουμενική θρησκευτική αποστολή του Πατριαρχείου
Στην Τουρκία παραχωρούνται τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος με ειδικό καθεστώς διοίκησης για τους ομογενείς μας. Ανακτάται από την Τουρκία η Ανατολική Θράκη, η περιοχή της Σμύρνης καθώς και η Διεθνοποιημένη Ζώνη των Στενών, η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης (Μοντρε 1936). Επίσης της παραχωρήθηκε μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πέρα των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία.
Με ξεχωριστή συμφωνία ανάμεσα στη χώρα μας και τη γείτονα αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση νησιών Λέσβου, Χίου, Σάμου και Ικαρίας.
Η ανταλλαγή μειονοτήτων που πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία στην Ελλάδα 1.650.000 Έλληνες και από την Ελλάδα στην Τουρκία 500.000 Τούρκοι.
Από την ανταλλαγή εξαιρέθηκαν οι 125.000 Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και οι 6.000 κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου ενώ στην Ελλάδα παρέμειναν 110.000 Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης.
ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ (ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ)
Η Τουρκία σχεδόν από την επόμενη της υπογραφής της συνθήκης θέτει σταθερά ζήτημα αναθεώρησης της ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ. Η συνθήκη παρότι είχε χαρακτήρα αμοιβαιότητας, παραταύτα διαπιστώνουμε σωρεία παραβιάσεων εκ μέρους της Τουρκίας η οποία, θέτοντας σε κίνηση τον παρακρατικό της μηχανισμό και σπέρνοντας τον τρόμο και το φόβο, κατάφερε να επιτύχει το ξερίζωμα του Ελληνισμού. Και δυστυχώς αυτά χωρίς καμία Ελληνική αντίδραση και πάντα με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων.
Θα αναφερθούμε ενδεικτικά σε συστηματικές και στοχευμένες ενέργειες της Τουρκίας που παραβιάζουν κατάφορα τη Συνθήκη ꞉(slide14)
1. Κατάφερε να εκπατρίσει πολύ μεγαλύτερο αριθμό προσώπων, συμπεριλαμβάνοντας στους ανταλλάξιμους και ομογενείς, κάτοικους του Νομού Κωνσταντινούπολης (1923)
2. Επεδίωξε σταδιακά τον υποβιβασμό του Οικουμενικού χαρακτήρα του Πατριαρχείου διατυπώνοντας τη θέση ότι το Πατριαρχείο είναι ίδρυμα Τουρκικού δικαίου και όχι νομικό πρόσωπο διεθνούς δικαίου με παγκόσμιες δραστηριότητες επιβάλλοντας παράλληλα ο Πατριάρχης να είναι Τούρκος υπήκοος και να έχει υπηρετήσει στην Τουρκία (1923). (1923-1925)
3. Το 1925 απαγόρευσε τη λειτουργία του Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου και το 1926 της Ελληνικής Εμπορικής Σχολής της Χάλκης. Το 1927 κατήργησε το καθεστώς αυτονομίας και αυτοδιοίκησης των νήσων Ίμβρου και Τενέδου, καθώς και την εκεί παρεχόμενη μειονοτική εκπαίδευση.
4. Το 1932 απαγόρευσε στους αλλοδαπούς την εξάσκηση περισσότερων από 30 επαγγελμάτων, το 1934 απαγόρευσε στους κληρικούς να φέρουν ράσα τους εκτός των εκκλησιών, το 1935 επέβαλλε τη χρήση αποκλειστικά της Τουρκικής γλώσσας από τους ομογενείς και το 1939 εξανάγκασε σε συνένωση τους Ελληνικούς αθλητικούς συλλόγους με νεοσυσταθέντες Τουρκικούς.
5. Το 1942 και ενώ η πατρίδα μας ήταν υπό Γερμανική κατοχή επέβαλε στους μειονοτικούς δυσβάστακτη και δυσανάλογη με τους υπόλοιπους εφάπαξ φορολογία της περιουσίας που είχε σαν αποτέλεσμα την οικονομική, αλλά και ψυχολογική τους καταρράκωση.
6. Το θλιβερό και μαύρο ΄55 υπέθαλψε και αδράνησε στο ανθελληνικό πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη που είχε σαν αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς και σοβαρά τραυματίες ομογενείς μας, εκατοντάδες βιασθείσες γυναίκες, χιλιάδες κατεστραμμένα καταστήματα, σπίτια, εργοστάσια, εστιατόρια και εκκλησίες, ενώ καταστράφηκαν και 8 νεκροταφεία, στα οποία σκυλεύτηκαν πτώματα και συλήθηκαν βάρβαρα τάφοι. Οι συνολικές οικονομικές ζημιές αποτιμήθηκαν στα 150.000.000 δολάρια.
7. Παράλληλα το ΄55 απαγορεύτηκε η έκδοση της εφημερίδας ʺΕλεύθερη Φωνήʺ, ενώ τον επόμενο χρόνο η Τουρκία απέλασε 15.000 Έλληνες υπηκόους (1956). Το 1957-58 προέτρεψε συστηματικά τους Τούρκους να αποφεύγουν να κάνουν τις αγορές τους από Ελληνικά καταστήματα και το 1961 ενέταξε τα μειονοτικά σχολεία στη δικαιοδοσία του οργανισμού ιδιωτικών σχολείων.
8. Το 1963 έκλεισε όλα σχεδόν τα καταστήματα των Ελλήνων υπηκόων, απαγορεύοντάς τους την άσκηση οποιασδήποτε εργασίας, απαγόρευσε την είσοδο των κληρικών στα ομογενειακά σχολεία, καθώς και την πρωινή σχολική προσευχή το 1964. Τον ίδιο χρόνο συνέχισε τις απελάσεις Ελλήνων υπηκόων για λόγους εθνικής ασφάλειας. Ταυτόχρονα επέβαλε εφάπαξ δυσβάσταχτη φορολογική εισφορά μόνο στους Έλληνες υπήκοους, απαγόρευσε τη λειτουργία τριών Ελληνικών λυκείων, καθώς και τον εορτασμό του Πάσχα, των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στα μειονοτικά σχολεία. Τέλος έπαυσε τη λειτουργία του Πατριαρχικού τυπογραφείου καθώς και τη λειτουργία του Ελληνικού ορφανοτροφείου της Πριγκήπου.
9. Το 1964 εγκατέστησε τάγματα του Τουρκικού στρατού στην Ίμβρο, απαλλοτρίωσε 8.000 στρέμματα από Ιμβρίους ομογενείς σε εξευτελιστική τιμή, απαγόρευσε τη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στην Ίμβρο και την Τένεδο καθώς και τη λειτουργία του μοναδικού μειονοτικού σχολείου της Τενέδου.
11. Το 1967 απαγόρευσε την είσοδο στα μειονοτικά σχολεία όσων παιδιών η ταυτότητα έγραφε ʺΧριστιάνʺ και όχι ʺρουμ Ορτοντόχʺ, υποχρεώνοντάς τα να μαθητεύσουν σε Τουρκικά δημοτικά σχολεία.
12. Τέλος το 1971 κατήργησε το Θεολογικό τμήμα της Χάλκης και το 1984 δήμευσε και τα τελευταία μειονοτικά κτήματα της Ίμβρου, επιφέροντας το τελειωτικό χτύπημα της οικονομικής εξόντωσης των ομογενών της νήσου
ΚΥΡΙΕΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η Τουρκία εγκαινιάζει πολιτική αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας με σκοπό τη μεταβολή του εδαφικού status quo, που προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λωζάνης, καθώς και του καθεστώτος στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο που πηγάζει από το διεθνές δίκαιο και συγκεκριμένα από το Συνθήκη για το Δίκαιο της θάλασσας του (Montego bay 1982)
Με την πολιτική αυτή ξεκινάει μια νέα περίοδος έντασης στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις με τις πρώτες διεκδικήσεις σε βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, το 1973 και της πρώτης αμφισβήτησης του εύρους του εθνικού εναερίου χώρου, το 1975.
Έκτοτε η Τουρκία προβάλλει συνεχώς αυξανόμενες αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις που έφεραν τις δύο χώρες στο χείλος ένοπλης σύρραξης το Μάρτιο του 87 και τον Ιαν του 1996 στα Ίμια.
Με άξονα τη διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (1973), και την κρίση που επακολούθησε, η Τουρκία άρχισε, σταδιακά, να θέτει σε εφαρμογή την πολιτική των αυξανόμενων αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων που σταδιακά περιέλαβε:
• Αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε αριθμό νησιών ακόμα και κατοικημένων.
• Αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων.
Αμφισβήτηση του νόμιμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας, να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχουν κάνει σχεδόν όλα τα παράκτια κράτη του κόσμου, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης (σε Εύξεινο Πόντο και Ανατολική Μεσόγειο). Και αυτό υπό την απειλή πολέμου (casus belli).
• Αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου των 9 ναυτικών μιλίων.
• Αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και η συνεχής άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας προς τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας,
• Αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης και
• Απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Τις προαναφερόμενες αμφισβητήσεις, η Τουρκία προωθεί στην πράξη με μεθόδους και πρακτικές που αντίκεινται στις θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Η μόνη διαφορά που αποδέχεται η χώρα μας με την Τουρκία έγκειται στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και, ειδικότερα, το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS, Montego Bay 1982)
Πώς απαντά η Ελλάδα στην τουρκική στάση; Η Ελλάδα είναι αυστηρώς προσηλωμένη στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου έχοντας αποδεχθεί τη γενική υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης με τις εξαιρέσεις που ρητά ορίζονται στο κείμενο αυτής, ενώ έχει κυρώσει τη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Παρά τα απείρως ελάχιστα βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, που έχει πραγματοποιήσει η Τουρκία σε σχέση με την ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη και στην Ίμβρο και με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Άγκυρα παραμένει εγκλωβισμένη σε μια απαράδεκτη λογική αμοιβαιότητας, που δεν βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, συνδέοντας πάγια τα ανθρώπινα δικαιώματα των ομογενών μας με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη.
ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ/ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Εδώ και αρκετά χρόνια και ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία η Τουρκία βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση σε ότι αφορά το πολιτικό της σύστημα, το κυρίαρχο ιδεολόγημα της και τη διάρθρωση των κοινωνικών της δομών. Σε μεταβατική κατάσταση βρίσκεται επίσης και η ευρύτερη Μέση Ανατολή η οποία μετά τους δύο πολέμους στο Ιράκ, τις αραβικές εξεγέρσεις και το Ισλαμικό κράτος παράγει σταθερά αστάθεια. Η ασταθής αυτή κατάσταση αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Τουρκία που επιδιώκει να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Είναι αυτό που λέμε ότι «ο λύκος στην αντάρα χαίρεται»…
Εξετάζοντας λοιπόν διαχρονικά την Τουρκική εξωτερική πολιτική, διαπιστώνουμε ότι χαρακτηρίζεται από πολύ καλό σχεδιασμό, από υπομονή και επιμονή στην επίτευξη των στόχων που τίθενται για την ανάδειξη της χώρας ως περιφερειακής υπερδύναμης. Είναι αυτό που λέμε στη Στρατηγική τέχνη «εκλογή του σκοπού και εμμονή εις αυτόν».
Οι πολιτικές που μετέρχεται είναι η εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής της αξίας, το δίκαιο του ισχυρού και η θεωρία του ζωτικού χώρου, το Lebensraum. Πρόκειται για τη γνωστή θεωρία που αποτέλεσε το βασικό rational της Ναζιστικής Γερμανίας των δύο παγκοσμίων πολέμων, μιας αναθεωρητικής δύναμης, που δεν αποδεχόταν το status quo και αναζητούσε ζωτικό χώρο με πρόσχημα την προστασία των Γερμανόφωνων πληθυσμών στις γύρω χώρες. Στην πραγματικότητα όμως ο «ζωτικός χώρος» που επιζητούσε εξυπηρετούσε τους ηγεμονικούς στόχους της. Σε παραβίαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών του 1919, ο Χίτλερ στρατιωτικοποίησε τη χώρα και το 1938 προσάρτησε την Αυστρία και το γερμανόφωνο τμήμα της Τσεχοσλοβακίας χωρίς καμία αντίδραση από καμία χώρα. Ο τότε Πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Chamberlain, επιστρέφοντας στο Λονδίνο μετά τη διάσκεψη του Μονάχου, δήλωσε ότι η Συμφωνία αυτή διασφαλίζει την «ειρήνη στην εποχή μας» Σας θυμίζουν κάτι από τις μέρες μας όλα αυτά?
Η απροκάλυπτη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία έγινε με την ανοχή και τις ευλογίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ενώ οι αντιδράσεις της ΕΕ και του αραβικού κόσμου ήταν απολύτως αναιμικές. Ο Πρόεδρος Τράμπ μίλησε για αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή (ακριβώς όπως και ο Chamberlain μετά το Μόναχο). Η συνάντηση του Πρόεδρου Ερντογάν με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και τον Γ.Γ των ΗΕ Γκουντέρες θα μπορούσε άδολα να ερμηνευθεί ως αποδοχή της Τουρκικής εισβολής στη Β. Συρία.
Η απροκάλυπτη επεκτατική πολιτική της Τουρκίας εγκυμονεί κινδύνους. Η Τουρκία διεκδικεί «γαλάζιες πατρίδες», ενώ ταυτόχρονα ο Πρόεδρος Ερντογάν διακηρύττει κατ’ επανάληψιν τη σημασία των «συνόρων της καρδιάς του».
Κες και κοι,
Σε κράτη που έχουν επεκτατικές βλέψεις, η επιδίωξη ισχυρής στρατιωτικής δύναμης είναι απαραίτητη για την επίτευξη των στόχων τους.
Η Τουρκία, ως αναθεωρητική δύναμη, ασφυκτιά στα υφιστάμενα σύνορά της. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχει επεκτατικές βλέψεις σε Βαλκάνια, Ευρώπη, Αφρική και Ασία. Επιδιώκει να μεταβάλει το status quo και πιστεύει ότι κατέχει την απαιτούμενη ισχύ για να το πετύχει.
Οι κινήσεις της παρότι ενίοτε δείχνουν παραφροσύνη εκπορεύονται από το γεωπολιτικό της οράματος. Ένα όραμα που απορρέει από το ιδεολόγημα του ισλαμικού κινήματος, το οποίο αναγεννήθηκε τα τελευταία χρόνια και θέλει τη χώρα ηγέτιδα δύναμη στις τρεις ηπείρους.
Ο επιθετικός χαρακτήρας, σύμφυτο του τουρκικού κράτους πηγάζει από τη νοοτροπία ως ως απόγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η συμπεριφορά της αντανακλά τη στρατηγική της να μετεξελιχθεί σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη και να ασκήσει στρατηγικό έλεγχο στην ευρύτερη περιοχή.
Όντας κράτος με μεγάλη ισχύ εκμεταλλεύεται την αστάθεια στη Μέση Ανατολή και την εύνοια των υπερδυνάμεων και διεκδικεί το ρόλο του ηγεμόνα, του σταθεροποιητή, καθώς η γεωγραφική της θέση, αλλά και η παρουσία της στα τεκταινόμενα, της επιτρέπουν να διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο. Σ΄ αυτό το πλαίσιο, ένας από τους βασικούς της στόχους αποτελεί η μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο, ελέγχοντας τους αγωγούς μεταφοράς υδρογονανθράκων.
Για την επίτευξη των στρατηγικών της στόχων η Τουρκία εκσυγχρονίζει εδώ και χρόνια τις ένοπλες δυνάμεις της και την εγχώρια πολεμική βιομηχανία της, µε στόχο την επίτευξη αμυντικής αυτοδυναμίας. Η τουρκική κοινωνία με δεδομένη τη συνειδητή απόφαση της να χτίσει στρατιωτική και τεχνολογική ισχύ αφιερώνει τεράστιους πόρους ολόκληρες δεκαετίες τώρα. Θυσιάζει, συνειδητά ένα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης χάριν του εθνικού συμφέροντος.
Η τουρκική ασφάλεια βασίζεται κυρίως στην αυτοδύναμή εθνική ισχύ, αλλά και στις συμμαχίες µε άλλες χώρες με κοινά συμφέροντα.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται τις αλλαγές στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων και επιδιώκει πάντα στενές σχέσεις µε την ισχυρότερη των υπερδυνάμεων με σκοπό τη στήριξη της πολιτικής της.
Η Τουρκική εξωτερική πολιτική βασίζεται στην πειθαναγκαστική διπλωματία συνδυάζοντας σκληρή ισχύ και διπλωματία. Χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά συνδυασμό σκληρής ισχύος και ήπιας ισχύος. Πιο απλά από τη μια χρησιμοποιεί οικονομική και στρατιωτική ισχύ και από την άλλη διπλωματία και συντονισμένες επιχειρήσεις επιρροής. Θα εστιάσω στις επιχειρήσεις επιρροής ή πιο απλά επιχειρήσεις εξαπάτησης των συνειδήσεων και διαμόρφωσης ευμενούς κλίματος, στάσης και συμπεριφοράς από το ακροατήριο της το οποίο στοχοποιεί. Η Τουρκία εδώ και χρόνια έχει κυριολεκτικά εισβάλλει στην ελληνική κοινωνία μέσω των τηλεοπτικών σειρών επιδιώκοντας να κερδίσει τον πόλεμο χωρίς μάχη. Εύλογα θα αναρωτιέστε… τι μας λέει ο ομιλητής???
Λοιπόν: Το 2010 πραγματοποιήθηκε στην Οξφόρδη της Μ. Βρετανίας εβδομαδιαίο συνέδριο με αντικείμενο “Turkey’s foreign policy in a changing world” Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας σε ένα κόσμο που αλλάζει». Εκεί λοιπόν μεταξύ άλλων λειτούργησε μια επιτροπή η οποία διεξήλθε το αντικείμενο “The Turkish TV serials and their effects in the external population”. Η επιτροπή επεξεργάσθηκε την επιρροή της Τουρκίας στους πληθυσμούς του εξωτερικού μέσω των τηλεοπτικών σειρών. Το αποτέλεσμα? Μα φυσικά το αναμενόμενο. Το μέγεθος της επιρροής ιδιαίτερα σημαντικό αφού όποιος δεν έχει σπουδάσει το αντικείμενο δεν είναι εύκολο να αποκρυπτογραφήσει τις ψυχολογικές και πληροφοριακές επιχειρήσεις και συνεπώς δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί το μέγεθος της βλάβης σε εθνικό επίπεδο.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω δύο και μόνο παραδείγματα: Τελικός διαγωνισμού τηλεπαιχνιδιού στην Κωνσταντινούπολη: Η αναπληρωματική μοντέλα δηλώνει σε ερώτηση της παρουσιάστριας για το πώς της φάνηκαν οι Τούρκοι σαν άνθρωποι: Καταπληκτικοί!!! Αυτοί είναι άντρες!!! 2ο παράδειγμα: Survivor: Ένα τηλεπαιχνίδι όπου πολύ κακώς και κατά την άποψη μου σκόπιμα αναφέρει ότι διαγωνίζεται η Τουρκία με την Ελλάδα και όπου μόνιμα οι Τούρκοι μας νικούν. Εκεί λοιπόν σε κάποια αποστροφή του λόγου του λέει ο Τούρκος αρχηγός στον Έλληνα: Δεν κράτησες το λόγο σου… Έτσι κάνετε εσείς οι Έλληνες, δεν έχετε μπέσα… και απολογείται ο δικός μας ο λεβέντης: ναι δεν κράτησα το λόγο μου αλλά δεν κολλήσαμε και τα χέρια… Ποια είναι τα master messages τα στοχευμένα κυρίαρχα μηνύματα που περνάνε στο ακροατήριο στόχο για την ηθική του Τούρκου και ποια για την ηθική του Έλληνα??? Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε κάποιες χώρες απαγορεύτηκαν πρόσφατα οι τουρκικές σειρές.
Το ισχυρότερο όμως χαρτί της Τουρκίας, το στρατηγικό της όπλο είναι οι προσφυγικές ροές. Ελέγχοντας τη στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών η Τουρκία αποτελεί σοβαρή απειλή για την Ευρώπη αλλά πρωτίστως για τη χώρα μας.
Αναμφισβήτητα η Τουρκία χρησιμοποιεί τις ροές των προσφύγων ως ασύμμετρη απειλή για να εκβιάσει την Ευρώπη σε μια σειρά θεμάτων προκειμένου να πετύχει γεωπολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα.
Η χώρα μας μπροστά σε αυτή την κατάσταση επιβάλλεται να εφαρμόζει αποτρεπτική στρατηγική.
Η αποτροπή για να είναι αποτελεσματική εξαρτάται από τρία τινά: 1ον την ισχύ, 2ον τη θέληση να τη χρησιμοποιήσεις και 3ον το βαθμό αξιολόγησής της από τον επιτιθέμενο.
Κες και κοι
Η παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης πέραν της εισβολής της Τουρκίας στην Αλεξανδρέττα της Συρίας το 1939, την Κύπρο το 1974, το Βόρειο Ιράκ το 2015 και πρόσφατα στη Συρία σηματοδοτεί έμπρακτα τον σύγχρονο τουρκικό αναθεωρητισμό από τη Συρία και το Ιράκ μέχρι την Κύπρο και το Αιγαίο μας. Με τη στάση της η Άγκυρα επιβεβαιώνει ότι δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο.
Οι τρεις εισβολές της Τουρκίας στη Συρία με τις επιχειρήσεις «Ασπίδα του Ευφράτη» το 2016-17, την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» το 2018 και τέλος «Πηγή Ειρήνης» το 2019 αμφισβητούν ευθέως τη γεωπολιτική τάξη που επέβαλλε η Συνθήκη της Λωζάνης με τον πλέον έμπρακτο τρόπο. Την ίδια τακτική ακολουθεί η γείτονα και στην Ανατολική Μεσόγειο με το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας με το οποίο αξιώνει έλεγχο σε ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Κυπριακής ΑΟΖ, μέρους της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, του Αιγαίου ακόμα ακόμα και αυτού του Κρητικού πελάγους . Για το κρητικό πέλαγος θα επανέλθω.
Κατά την αντίληψη των γειτόνων μας αφού οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι στατικές αλλά μεταβάλλονται διαρκώς, έτσι και οι διεθνείς συνθήκες είναι εν δυνάμει μεταβαλλόμενες. Η Άγκυρα, παρά την επίφαση νομιμότητας στις ενέργειές της, στην πραγματικότητα δεν δεσμεύεται από το διεθνές δίκαιο.
Ο χαρακτηρισμός της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ως ʺαναθεωρητικήςʺ της αρμόζει δικαιωματικά, δεδομένου ότι, ανάλογα με το διεθνές περιβάλλον και τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων, επιχειρεί και πετυχαίνει την αλλαγή του status quo (π.χ. το 1936 με τη Συνθήκη του Μοντρέ για το καθεστώς των Στενών, 1939 με την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας, 1974 με την απόβαση και κατοχή της Βόρειας Κύπρου και την έναρξη αμφισβήτησης Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, 1996 με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Ανατολικό Αιγαίο και πρόσφατα με τις προσπάθειες αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης).
Το γεγονός ότι η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης αφορά επίσης τη Συρία και το Ιράκ δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Η απειλή πολέμου είναι υπαρκτή, διαρκής και επίσημη δεδηλωμένη.
Η όποια προσδοκία επίτευξης προόδου για λύση δίκαιη, βιώσιμη και συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο αποτελεί ουτοπία αφού η Ευρώπη βρίσκεται εδώ και κάποια χρόνια στη δίνη της μεγαλύτερης υπαρξιακής της κρίσης. Κρίσης θεσμών και αξιών. Σε κρίση αξιών και τα ΗΕ αφού το διεθνές δίκαιο δεν αποτελεί πλέον τη βάση επίλυσης διεθνών διαφορών. Κυριαρχεί το δίκαιο της ισχύος και όχι η ισχύς του δικαίου με τα ανθρώπινα δικαιώματα να μην αποτελούν κάν πρόσχημα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
Από τα μέχρι τώρα αναφερθέντα διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία διαχρονικά παραβιάζει σταθερά και απαρέγκλιτα τη συνθήκη της Λωζάνης αμφισβητώντας ΕΜΠΡΑΚΤΑ κυριαρχικά μας δικαιώματα. Η μόνη διαφορά που παρατηρείται στο πέρασμα του χρόνου είναι η ένταση στις υπόψη διεκδικήσεις που εξαρτάται από τις ευρύτερες γεωπολιτικές συνθήκες αλλά και τις πολιτικοστρατιωτικές ισορροπίες στο εσωτερικό της γείτονος.
Η Τουρκία επειδή δεν είναι εύκολο να αλλάξει τις συνθήκες τι κάνει? Γκριζάρει περιοχές ώστε να αποστερεί το δικαίωμα στη χώρα μας να ενασκεί εκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα και παραπέμπει τις διαφορές στο μέλλον ως εκκρεμείς υποθέσεις ώστε όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να επωφεληθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δράση στο οικόπεδο 7 της Κυπριακής ΑΟΖ όπου ανάγκασε του παγκόσμιους κολοσσούς TOTAL και ΕΝΙ να αποχωρήσουν.
Η Τουρκία επιδιώκει την ανακήρυξη κοινής ΑΟΖ με τη Λιβύη ενώνοντας τις ηπειρωτικές ΑΟΖ των χωρών τους και διαμοιράζοντας τη θαλάσσια περιοχή αγνοώντας της ΑΟΖ Κρήτης και Δωδεκανήσων. Έτσι ερμηνεύεται το ξαφνικό αίτημα εξαίρεσης της Γαύδου κατά τη Νατοϊκή άσκηση DYNAMIC MIX 1996 και η στη συνέχεια αμφισβήτηση της. Τότε αυτό θεωρήθηκε από πολλούς ανέκδοτο.
Οι ανατροπές στη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου είναι πρωτοφανείς και οι γεωπολιτικές εξελίξεις καθιστούν αναγκαία την εγρήγορση. Εμείς δυστυχώς συμπεριφερόμαστε σαν όλα αυτά να συμβαίνουν πολύ μακριά. Η Τουρκία να αναμένετε ότι θα κλιμακώνει σταδιακά την ένταση στην ανατολική μεσόγειο.
Στη Μέση Ανατολή η Ρωσία, ο μεγάλος κερδισμένος, έχοντας αναδειχθεί σε maître du joux (κυρίαρχο του παιχνιδιού). Πέτυχε την περαιτέρω πρόσδεση της Τουρκίας στο άρμα της, προκαλώντας ισχυρούς κλυδωνισμούς στο ΝΑΤΟ και αποκατέστησε την επικοινωνία Ασσαντ – Ερντογάν. Μεγάλος κερδισμένος και ο Ασσαντ που ανακτά μετά από 8 χρόνια το Βόρειο Τμήμα της χώρας του και ενσωματώνει τον Κουρδικό πληθυσμό. Οι ΗΠΑ αποχωρούν αφού έχασαν κάθε ίχνος αξιοπιστίας, κάτι που έχει να συμβεί από την κρίση του Σουέζ, το 1956. Η Τουρκία παρότι δεν πήρε όλα όσα ήθελε παίζει ως περιφερειακή δύναμη. Και τέλος η γερασμένη ΕΕ δείχνει να ενδιαφέρεται να μην αντιμετωπίσει ένα νέο προσφυγικό ρεύμα πασάροντας το πρόβλημα στη οικονομικά καταχρεωμένη πατρίδα μας.
Αναφορικά με το προσφυγικό: παρακαλώ να συγκρατηθεί ότι σας ομιλεί γιός μεταναστών στην πρώην Δυτική Γερμανία. Ως εκ τούτου και μόνο τρέφω τα πλέον αγνά συναισθήματα για τους δυστυχείς και κατατρεγμένους πρόσφυγες του πολέμου στη Συρία.
Αυτό που συμβαίνει στην χώρα είναι πρωτοφανές, χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Άτομα αγνώστου ταυτότητας συρρέουν στην ελληνική επικράτεια και στη συνεχεία κυκλοφορούν ελεύθερα.
Η χώρα μας, λόγω της κρίσης στο προσφυγικό, βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά. Οι διαστάσεις της κρίσης δεν περιορίζονται στην διεθνή απομόνωση της χώρας με το κλείσιμο των συνόρων από τις γειτονικές χώρες, αλλά αφορούν κυρίως σε μελλοντικούς κινδύνους για την εξωτερική και εσωτερική μας ασφάλεια.
Οι πρόσφατες συκοφαντίες του τουρκικού ΥΠΕΞ για δήθεν κακομεταχείριση, πυροβολισμούς και βιαιότητες από τον ελληνικό στρατό κατά προσφύγων άραγε που στοχεύουν??? Μήπως άραγε η Τουρκία επιδιώκει να αναδειχθεί σε ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΔΥΝΑΜΗ και ΣΥΜΜΑΧΟ των προσφύγων ώστε να τους έχει στο πλευρό της την κατάλληλη στιγμή και να τους χρησιμοποιήσει κατά βούληση???
Η αδυναμία της χώρας να ελέγξει τις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές διογκώνει ένα υπαρκτό πρόβλημα που έχει και ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις.
Η χώρα κινδυνεύει να μείνει στην καλύτερη των περιπτώσεων με ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων άγνωστης προέλευσης και προθέσεων ακόμα και κάποιων που μπορεί να σχεδιάζουν δολιοφθορές σε ελληνικές στρατιωτικές υποδομές ή και ακόμα κάποιο τρομοκρατικό κτύπημα. Σας παραπέμπω στις προχθεσινές δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου.
Κες και κοι
Είναι γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με τη δημιουργία μιας ιστορικά πρωτόγνωρης ανισορροπίας ισχύος ανάμεσα στη χώρα μας και στην αναθεωρητική Τουρκία. Οι παραινέσεις προς την Άγκυρα για σεβασμό του διεθνούς δικαίου εκλαμβάνονται από την τουρκική ηγεσία ως ομολογία αδυναμίας.
Εγχώριοι διεθνιστές και γνωστοί αλλά και άγνωστοι υποστηρικτές της παγκόσμιας ιστορίας διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι ένας πόλεμος με την Τουρκία δεν είναι πιθανός. Είναι βέβαιο ότι παρερμηνεύουν τον Τουρκικό αναθεωρητισμό και Νέο-οθωμανισμό αποδίδοντας τον στην ανάγκη εξαγωγής εσωτερικών προβλημάτων της γείτονος. Από την άλλη δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ως δεδομένη την έγκαιρη παρέμβαση των ΗΠΑ. Σε τυχόν παρέμβαση της ΕΕ ούτε καν αναφερόμαστε.
Η Τουρκία εδώ και 40 χρόνια εκμεταλλευόμενη την ελληνική ατολμία πέτυχε να επιβάλλει τις παραβιάσεις του ΕΕΧ ως καθημερινότητα. Η ιστορία όμως διδάσκει ότι η μακαριότητα και η ατολμία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ήττες.
Η Τουρκική εισβολή στην Συρία και η μαεστρία με την οποία κινείται ο Τούρκος πρόεδρος μεταξύ Λευκού Οίκου και Κρεμλίνου εξασφαλίζοντας στην ουσία ΑΣΥΛΙΑ θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής ανάλυσης και αντιμετώπισης από την ελληνική διπλωματία. Είναι φυσικό επόμενο ο Τούρκος Πρόεδρος μετά την άτυπη ανοχή των μεγάλων δυνάμεων να αποθρασύνεται ολοένα και περισσότερο με την Τουρκία να καθίσταται περισσότερο αποσταθεροποιητικός παράγων στην περιοχή.
Δεν επιτρέπεται να βαυκαλιζόμαστε επικαλούμενοι την υπεροχή του ανθρώπινου παράγοντα.
Απαιτείται να ξυπνήσουμε από τον κωματώδη λήθαργο που μας εμποδίζει να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και που αυτή μας οδηγεί ανεπιστρεπτί. Η Ρωσοτουρκική προσέγγιση καθώς και οι συμφωνίες ανάμεσα σε Αμερική – Ρωσία και Τουρκία μας καλούν να προσγειωθούμε στη σκληρή πραγματικότητα καθόσον δημιουργούν πρωτόγνωρα δεδομένα στις Διεθνείς σχέσεις. Η εξουδετέρωση της Κουρδικής απειλής και οι συμφωνίες με ΗΠΑ και Ρωσία για τη Βόρεια Συρία και τη νομιμοποίηση της εισβολής επιτρέπει στην Τουρκία να συνεχίσει και να κλιμακώσει τις προκλήσεις της σε Κύπρο και Αιγαίο. Οι ενδείξεις, όρος της στρατιωτικής τέχνης ερμηνεύεται ως «η σκιά των επερχομένων γεγονότων». Οι ενδείξεις λοιπόν θα πρέπει να αναλυθούν από όλους μας και να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Απαιτείται να καθορισθούν οι πολιτικοί ΑΝΣΚ της χώρας. Κες και κοι αναφέρομαι σε ύπαρξη σαφώς καθορισμένης Υψηλής Εθνικής Στρατηγικής και Πολιτικής για την Ασφάλεια διαμορφωμένη μέσα από θεσμικές διαδικασίες και καταγεγραμμένη σε θεσμικά κείμενα. Η χώρα πρέπει να αντιλαμβάνεται τι της συμβαίνει, τι επιδιώκει για τα εθνικά της συμφέρονται και πως θα επιτύχει του στόχους της.
• Απαιτείται συνεννόηση του πολιτικού κόσμου σε μια ενιαία, κοινή στρατηγική αντιμετώπισης του κινδύνου. Απαιτείται εμπέδωση ενός αρραγούς εθνικού μετώπου και η χάραξη από ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πολιτικό σύστημα της χώρας κόκκινων γραμμών και να προσδιορισθούν οι ενέργειες που πρέπει να αναληφθούν σε περίπτωση παραβίασης των έτσι ώστε να αποφευχθεί τυχόν αιφνιδιασμός ή ακόμη χειρότερα έρπων Μυθριδατισμός. Πρέπει επιτέλους να αφήσουμε τον κομματισμό και να ασχοληθούμε σοβαρά με την πολιτική ως έννοια και ως ουσία.
Απαιτείται η προετοιμασία της Ελληνικής κοινωνίας όχι σύντομα αλλά ΧΘΕΣ ώστε να αντιμετωπίσουν τις αναδυόμενες απειλές στο διαρκώς μεταβαλλόμενο, επικίνδυνο, αναθεωρητικό περιβάλλον.
Παρά την οικονομική κρίση θα πρέπει να διατεθούν τα απαραίτητα για την περαιτέρω ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Απαιτείται να αυξηθεί άμεσα η θητεία και να προσληφθεί νέο προσωπικό για να καλυφθούν τα κενά που δημιούργησαν η γήρανση του προσωπικού και η ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΗ και ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ μείωση της θητείας το 2009.
Είναι αδήριτη ανάγκη και εθνικό καθήκον η επανεκκίνηση της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας και των ναυπηγείων της χώρας.
Με δεδομένο ότι η άμυνα της χώρας στηρίζεται σε 30.000 εθνοφύλακες και 250.000 εφέδρου απαιτείται η δυναμική στήριξη του θεσμού της εθνοφυλακής από όλους.
Πρόσφατα ο νέος Πρέσβης του Ισραήλ Γιόσι Αμράνι μας θύμισε ότι η Η εθνική άμυνα και η διαφύλαξη των εθνικών συμφερόντων είναι ευθύνη κάθε χώρας και δεν ανατίθεται σε τρίτους και συγκεκριμένα σε Αμερική, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Με νόημα μας θύμισε κάτι που δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να μας το υπενθυμίζουν.
Η επιβίωση του έθνους είναι υπόθεση καθαρά εθνική, καθαρά ελληνική. Οι όποιες συμμαχίες στις οποίες συμμετέχουμε έχουν καθαρά επικουρικό χαρακτήρα, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου ο εθνικισμός και οι εγωιστικές εθνικές πολιτικές έχουν κάνει ξανά την εμφάνιση τους στην ΕΕ.
Ο Θουκυδίδης επίκαιρος όσο ποτέ μας θυμίζει
«το δίκαιο λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του, ενώ όταν αυτό δεν συμβαίνει ο δυνατός κάνει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του»
«όσοι διατηρούν την ελευθερία τους το χρωστούν στη δύναμή τους».
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Κες και κοι
Το χρέος προς την πατρίδα είναι η ύψιστη υποχρέωση του κάθε πολίτη μιας χώρας. Πολύ περισσότερο εάν αυτή η πατρίδα έχει ιστορία αιώνων όπως η δική μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι είμαστε απόγονοι ηρώων, απόγονοι και κληρονόμοι πνευματικών κολοσσών, απόγονοι και κληρονόμοι ανεπανάληπτων και αξεπέραστων δημιουργημάτων τέχνης και επιστήμης, είμαστε απόγονοι εκπολιτισμού της ανθρωπότητας.
Οφείλουμε σεβασμό στην ιστορική μνήμη. Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία πολέμησαν οι πρόγονοι μας. Δεν επιτρέπουμε σε κανένα να βεβηλώνει τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Οφείλουμε να ξυπνήσουμε από τον κωματώδη λήθαργο και να φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας: ΌΧΙ στον αφελληνισμό του Έθνους μας, ΟΧΙ στον αποχριστιανισμό του, ΟΧΙ στην απαξίωση των αξιών του, ΟΧΙ στη λήθη της ιστορίας μας.
ΟΧΙ σε μια Ελλάδα που, αν συνεχιστεί η σημερινή φρικιαστική κατάσταση, σύντομα δεν θα είναι πλέον κράτος αλλά γεωγραφικός χώρος, δεν θα είναι έθνος αλλά ανομοιογενής πληθυσμός.
Κες και κύριοι σας ευχαριστώ για την τιμή να με ακούσετε και για την προσοχή σας .Είμαι στη διάθεση σας για τυχόν ερωτήσεις
ΣΥΡΙΑ -ΚΟΥΡΔΙΚΟ
Η Ρωσία καθίσταται ο απόλυτος κυρίαρχος (maitre du joux) στη Μέση Ανατολή και καθορίζει πλέον τις εξελίξεις. Η Ρωσία είναι η χώρα με την πλέον σταθερή εξωτερική πολιτική. Έχει σοβαρούς πολιτικούς και όχι τσαρλατάνους. Η Ρωσία στόχευε σε τρία πράγματα:
Στην περαιτέρω πρόσδεση της Τουρκίας στο άρμα της
Στη πρόκληση ρήγματος στο ΝΑΤΟ
Στην πίεση των Κούρδων να ενσωματωθούν στην υπόλοιπη Συρία προφέροντας έτσι υπηρεσίες ταυτόχρονα στη Συρία και την Τουρκία και ως εκ τούτου στην επικοινωνία ΄Ασσαντ – Ερντογάν.
Η απόσυρση των ΗΠΑ από την περιοχή είναι ιδιαίτερα ανησυχητική.
Η Τουρκία παραμένει στα εδάφη που κατέλαβε μετά από τρεις εισβολές στη Βόρεια Συρία και απομάκρυνε τους Κούρδους από τα εδάφη τους σε βάθος 30 χλμ και μηκος 400 χλμ.
Ο ΄Ασσαντ απαλλάσσεται από το πρόβλημα των Κούρδων οι οποίοι εντάσσονται στην επικράτεια της Συριακής οντότητας.
https://www.alithia.gr/
