12 Μαΐου 2018

Μπορεί να χάσει ο Ερντογάν; Ο πολιτικός χάρτης στην Τουρκία στο δρόμο προς τις κάλπες


Το ερώτημα σχετικά με τις εκλογές της Τουρκίας στις 24 Ιουνίου δεν είναι ποιος υποψήφιος ή κόμμα θα κερδίσει. Ο τουρκικός λαός θα μάθει την απάντηση σε μια πιο σημαντική ερώτηση: Μπορεί να χάσει ο σημερινός πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν; Ο κ. Ερντογάν και το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έχουν κερδίσει 12 εκλογικές αναμετρήσεις  από το Νοέμβριο του 2002. Μεταξύ πέντε κοινοβουλευτικών εκλογών, μόλις σε μία από αυτές, στις 7 Ιουνίου 2015, το AKP απέτυχε να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση, καθώς συγκέντρωσε το 40,5% των ψήφων.
Μετά από αυτό το αποτέλεσμα ο Ερντογάν επέβαλε  επαναληπτικες εκλογές, και πέντε μήνες αργότερα, την 1η Νοεμβρίου 2015, το AKP ανέκτησε κυβερνητική  πλειοψηφία με 49,5%. “Στις 7 Ιουνίου υπήρξε μια αναποφασιστικότητα και πληρώσαμε γι ‘αυτό”, δήλωσε ο Ερντογάν σε συνάντηση του κόμματος στις 27 Απριλίου χωρίς να διευκρινίζει απόλυτα τι εννοεί με αυτό. Μεταξύ Ιουνίου και Νοεμβρίου, σημειώθηκε η πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση στην τουρκική ιστορία, σκοτώνοντας 109 ανθρώπους,  κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου ακτιβιστών και ομάδων ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπέρ των Κούρδων, κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Άγκυρας.
 Επίσης, το AKP σταμάτησε την ειρηνευτική διαδικασία με τις ένοπλες δυνάμεις Κούρδων , μετά τις 7 Ιουνίου, όταν το δημοκρατικό κόμμα των υπέρ των Κουρδικών Λαών (HDP) υπερέβη το εκλογικό όριο του 10% και παρενέβη στα προεδρικά όνειρα του Ερντογάν. Οι εκλογές του  Ιουνίου  θεωρούνται από μεγάλη μερίδα ως εκτροπή.
Ο Ερντογάν εδραίωσε  την εξουσία του με διώξεις, περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης και  ελέγχοντας  τα μέσα ενημέρωσης. Είναι λοιπόν λογικό κάποιοι να τονίζουν  ότι ο τουρκικός λαός  ψηφίζει υπό αντίξοες και ανελεύθερες συνθήκες. “Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο κ. Ερντογάν, στην εξουσία ως πρωθυπουργός και πρόεδρος για τα τελευταία 15 χρόνια, θα κερδίσει μια συντριπτική  νίκη. Έχει ήδη εξασφαλίσει ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να κερδίσει “, ανέφεραν οι  Times σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 7 Μαΐου και είχε τίτλο για τις εκλογές ” Ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες “. Μια εκλογική ανάλυση , η οποία εκπονήθηκε από πέντε κορυφαίους πολιτικούς επιστήμονες μετά από το συνταγματικό δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στις 16 Απριλίου 2017, κατέληξε στο συμπέρασμα:
“Η ανάλυσή μας υποδεικνύει την υπερφόρτωση ψηφοδελτίων στο 6% περίπου των εκλογικών τμημάτων που  σε συνδυασμό  με τη νοθεία  ήταν αρκετά  ώστε να αλλάξουν  το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος από το ‘Όχι’ στο ‘Ναι'” Πριν ο Ερντογάν αποφασίσει να σχηματίσει συμμαχία με το Εθνικιστικό Κόμμα των ‘Γκρίζων Λύκων” (MHP),  (πριν από το δημοψήφισμα), το AKP είχε λάβει το 49,5% των ψήφων, και  11,9% το  MHP στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 2015. Ωστόσο, η κοινή τους προσπάθεια στο δημοψήφισμα απέφερε ισχνή νίκη. Ακόμα και οι μύθοι γύρω από την προσπάθεια πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου απέτυχαν να ενισχύσουν την προσφορά τους. Όλα τα παραπάνω δίνουν στην τουρκική αντιπολίτευση το έρεισμα να είναι πιο αισιόδοξη για τις εκλογές. Αυτή τη φορά, το κόμμα τής Ακανσέρ ΙΥΙ  (Καλό Κόμμα) θα μπορούσε να κερδίσει αρκετούς εθνικιστές ψηφοφόρους από το MHP του Ντεβλετ Μπαχτελί, ενώ το Κόμμα Ευδαιμονίας (SP) του Τεμέλ Καραμολάογλου μπορεί να “πριονίσει” το ΑΚΡ προσελκύοντας την υποστήριξη των δυσαρεστημένων Ισλαμιστών.
Ωστόσο, για να νικήσει ο Ερντογάν στον προεδρικό αγώνα, αναφέρει η ιστοσελίδα Turkish Minute απαιτεί κουρδική υποστήριξη. Το HDP μπορεί να δώσει πλειοψηφία στην αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο,  και να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα στην τουρκική πολιτική σκηνή. Εάν το HDP ξεπεράσει το κατώτατο όριο του 10% και ενώσει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, στο  δεύτερο γύρο , ο Ερντογάν θα μπορούσε να χάσει. Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα  για  την αναμενόμενη στήριξη του HDP στη συμμαχία της CHP-İYİ Party-SP είναι ότι ο υποψήφιος του CHP, Μουχαρέμ Ιντζέ, επισκέφθηκε τη φυλακή τον Ντεμιρτάς  του HDP στις 9 Μαΐου. Επίσης, ο Καραμολάογλου του SP προσπαθεί να κάνει δηλώσεις συμπαθητικές προς τους Κούρδους κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του. Κατά τα άλλα, οι μεγάλες  διακυμάνσεις στην τουρκική οικονομία, η πόλωση μεταξύ των ψηφοφόρων  και η πάντα καυτή πολιτική ατζέντα, προσφέρουν μεγάλη ενίσχυση στην τουρκική αντιπολίτευση.

ΠΗΓΗ hellasjournal.