Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Ο τενεκές είναι πολύ χρήσιμο πράγμα. Καταρχήν κάνει θόρυβο. Αν βαράνε πολλοί μαζί από μακριά νομίζεις ότι έρχονται φάλαγγες και λεγεώνες, όχι τενεκέδες ξεγάνωτοι. Επίσης είναι ελαφρός, οπότε τον κουβαλάς παντού με μεγάλη ευκολία. Κι αν ευτυχής συγκυρία σας φέρει μαζί στην εξουσία, τότε αποδεικνύεται εργαλείο πραγματικά πολύτιμο. Κενός περιεχομένου καθώς είναι δεν σκέφτεται και πολύ και γεμίζει με ό,τι υλικό του βάλεις.
Αν τον γεμίσεις ψέματα κι ανοησίες με χαρά θα τα φιλοξενήσει. Αν τον γεμίσεις λάσπη με προθυμία θα την κουβαλήσει. Είναι επίσης -κι αυτό είναι πολύ σημαντικό- ευγνώμων κι όχι αχάριστος. Γνωρίζει καλά το κενό του περιεχόμενο και είναι πρόθυμος, για να απολαύσει κι αυτός το μεριδιάκι του στην εξουσία, να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο. Θα ρουσφετολογήσει, θα συνομολογήσει, θα υπακούσει πρόθυμα στην κομματική γραμμή! Γιατί να μην το κάνει; Που θα βρει καλύτερα;
Όλα αυτά θα μου πείτε είναι γνωστά, ίσχυαν από πάντα κι αποτελούν μόνιμο και χαρακτηριστικό διακριτικό της νεοελληνικής (κι όχι μόνο) πολιτικής κουλτούρας. Κι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διαφορετικός. Κι η διαφορά του δεν είναι μόνο ποσοτική (στον αριθμό δηλαδή των τενεκέδων που κουβαλάει), είναι προπαντός ποιοτική. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ήταν ασφαλώς αναμάρτητες, θεωρητικά όμως, τουλάχιστον στα λόγια και τις διακηρύξεις, έλεγαν ότι πιστεύουν στην αξιοκρατία. Κι ενίοτε νομοθετούσαν είτε οι φωτισμένοι εξ αυτών, είτε από αίσθημα ανάγκης για την αυτοσυντήρηση της χώρας και τις ανάλογες θεσμικές δικλείδες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα είναι το πρώτο κόμμα που αδίστακτα και αδιάντροπα, προβάλει ως ιδεολογία την τενεκεδοκρατία και με μίσος προσπαθεί να εκδιώξει ο,τιδήποτε ή οποιονδήποτε ενσαρκώνει την ακατανόμαστη γι’ αυτόν αξιοκρατία. Έτσι μετά τον ειδικό υπουργό Χυδαιότητας, τώρα φαίνεται ότι αποφάσισε να δημιουργήσει νέο χαρτοφυλάκιο, το υπουργείο Αναξιοκρατίας. Ο αρμόδιος υπουργός έχει μάλιστα αναλάβει παράλληλα και το υπουργείο Παιδείας ώστε να εξασφαλίσει ότι η αναξιοκρατία θα ενσταλαχθεί εγκαίρως στα νέα παιδιά, ώστε να τους γίνει βίωμα και τρόπος ζωής.
Πρέπει δε να παραδεχθούμε ότι έχει την εντιμότητα και την ειλικρίνεια να μην κρύβει τους πραγματικούς σκοπούς του. Πριν λίγες ημέρες δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Αν οι καλοί είναι να φύγουν στο εξωτερικό, επειδή δεν πληρώνονται, εγώ τους προτρέπω να φύγουν, σας μιλώ πολύ ειλικρινά».
Ο άνθρωπος το λέει και το εννοεί. Οι καλοί δεν πρέπει να πληρώνονται περισσότερο από τους μέτριους. Αυτός άλλωστε είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να τους διώξουμε κι από τα πανεπιστήμια κι από την Ελλάδα. Να μας αδειάσουν τη γωνιά οι ενοχλητικοί και προπετείς. Που θέλουν ο καθένας να αμείβεται με βάση την αξία του. Εδώ έχουμε αριστερά. Ο καθένας πρέπει να αμείβεται με βάση την (κομματική) ανάγκη. Κι πρέπει να δοξάζεται γι αυτό. Εξ ου και οι ενοχλητικοί «καλοί» μόνο ζημιά κάνουν. Καταρχήν σπάνε το ηθικό στους κομματικούς τενεκέδες, υπενθυμίζοντας δια του παραδείγματος την πραγματική τους φύση. Πράξη ευθέως υπονομευτική της κοινωνικής γαλήνης. Δεύτερον, επειδή μπορούν να πάνε κι αλλού, όταν από ατύχημα των κομματικών γραμμών βρεθούν σε θέσεις ευθύνης έχουν άποψη.
«Τι την θες κύριε την άποψη; Στη ζήτησε κανείς; Το κόμμα έχει άποψη, εσύ από που κι ως που;»
Ύστερα στα πανεπιστήμια κουβαλάνε κάτι δυτικές δοξασίες, του τύπου πόσες δημοσιεύσεις έχεις σε έγκριτα διεθνή ακαδημαϊκά έντυπα, πόσα ερευνητικά κονδύλια κέρδισες από το εξωτερικό ή από τον «έξω από εδώ» ιδιωτικό τομέα κ.λπ. Επικίνδυνα πράγματα, που υπονομεύουν τους πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες. Μόνο με καταλήψεις, βανδαλισμούς και μολότοφ, προχωρούν οι κοινωνίες. Αυτές τις εξυπνάδες, που θέλετε τα πανεπιστήμια να βγάζουν επιστήμονες, που τις βρήκατε;
Δεν αρκεί όμως να μαγαρίσεις μόνο τα πανεπιστήμια. Τον σπόρο πρέπει να τον φυτέψεις όσο το χώμα είναι αφράτο και μαλακό. Την αριστεία πρέπει να την τιμωρείς παραδειγματικά από νωρίς. Εξ ου και στις παρελάσεις στα σχολεία (που αρέσουν και στον κ. Καμμένο), απαγορεύεται να πρωτοπορούν οι άριστοι. Με κλήρωση θα βγαίνουν οι πρωτοπόροι. Ένα λαχείο είναι άλλωστε η ζωή, η προσπάθεια και ο κόπος δεν παίζουν κανένα ρόλο, οπότε γιατί να ανταμείβονται;
Ο στόχος είναι απλός. Από νωρίς, μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, να μάθετε ότι το μόνο που αξίζει είναι το κόμμα και ο κοινωνικός αγώνας. Όλα τα άλλα δεν έχουν καμία σημασία. Το κόμμα θα σας ταΐζει στο στόμα, αυτά που θα παίρνει από όσους δουλεύουν. Εσείς το μόνο που χρειάζεται να μάθετε είναι να διεκδικείτε. Η δουλειά είναι γαλέρα κι η καριέρα χολέρα.
Αυτή είναι η νέα ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ, η τενεκεδοκρατία. Κι ως ιδεολογία κομματικής στρατολόγησης πρέπει να το παραδεχθούμε, είναι τέλεια. Το μόνο πρόβλημα που έχει είναι ότι όταν μετατρέπεις μια κοινωνία ολόκληρη σε άβουλους υποτακτικούς, που τους κυβερνούν ελέω κομματικού θεού οι τενεκέδες, πλακώνει φτώχεια και των γονέων.
Το σύστημα ονομάζεται σοσιαλισμός κι η ιστορία το ξέβρασε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γιατί η φτώχεια είναι ωραία ως ιδεολογία, αλλά μόνο για τους πλούσιους…
*O κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι Πρόεδρος της Δράσης.
