Η είδηση της παραίτησης του Αρχηγού των Γαλλικών ΕΔ στρατηγού Βιλιέρ νομίζουμε ότι έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στην Ελλάδα, παρά στη Γαλλία! Όχι άδικα…
Στην Ελλάδα σπανίως πια διαπιστώνουμε ότι έχουμε Αρχηγούς που σέβονται και εκτιμούν τα γαλόνια που φορούν. Στα χρόνια της κρίσης δύο ήταν οι περιπτώσεις που ξεχώρισαν κι έσωσαν τα προσχήματα: Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς και Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης. Και οι δύο με διαφορετικό τρόπο ο καθένας ύψωσαν το ανάστημά τους σε πολιτικές ηγεσίες που νόμιζαν πως οι στρατιωτικοί είναι “στρατιωτάκια ακούνητα κι αμίλητα”…
Οι δύο αυτές περιπτώσεις αποτελούν θετικό παράδειγμα για το δοκιμαζόμενο προσωπικό…Οι δύο αυτοί Αξιωματικοί κέρδισαν το σημαντικότερο παράσημο που δεν είναι άλλο από την αναγνώριση του κόσμου. Δεν δέχτηκαν να πάνε από τον άλλο δρόμο που οδηγούσε σε θλιβερές παρατάσεις θητείας και σε θέσεις με υψηλά οφίτσια αλλά …αδειανά πουκάμισα.
Δεν είναι πάντα λύση η παραίτηση. Αλλά κάποιες φορές είναι μονόδρομος. Τον οποίο πολλοί τα χρόνια της κρίσης και ειδικά στην μαύρη περίοδο του 2012-13 έκαναν ότι …δεν τον έβλεπαν. Προτίμησαν να μείνουν πίσω και ν΄ αφήσουν τους δύο Αξιωματικούς που προαναφέραμε μόνους!
Η περίπτωση του Γάλλου Αρχηγού δεν είναι η μοναδική στην Ευρώπη. Στην Βρετανία όταν είχαν ανακοινωθεί περικοπές την ίδια περίοδο με τις ελληνικές περικοπές, οι Αρχηγοί τα είπαν ορθά κοφτά στους πολιτικούς: “Μ΄ αυτά που ζητάτε να κόψουμε, δεν μπορούμε να είμαστε συνεπείς σ΄ όσα μας ζητάτε. Άρα θα κόψετε και αποστολές”! Εδώ στην Ελλάδα υπήρξαν κάποιοι που όχι απλώς δεν έδωσαν έστω μια μάχη αλλά είχαν πείσει ακόμη και τους εαυτούς τους οτι οι στρατιωτικοί…αντέχουν κι άλλες περικοπές.
Γι΄ αυτό και η παραίτηση του Στρατηγού Βιλιέρ προκάλεσε τόση αίσθηση στην Ελλάδα. Δικαιολογημένα…Το “σύνδρομο της καρέκλας” είναι πρώτα απ΄ όλα ελληνικό.
militaire.gr
