Με τη συμμετοχή πολλών κομμουνιστών νέων και μεγαλύτερων, αλλά και δεκάδων φίλων του Κόμματος πραγματοποιήθηκε η πολιτική εκδήλωση που διοργάνωσαν το ΤΣ της ΚΝΕ και η ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από την δικτατορία (1967-2017), στον αύλειο χώρο της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Αιγαίου στο Καρλόβασι (31/5/2017).
Την εκδήλωση άνοιξε η γραμματέας της ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ Δήμητρα Παντάπαση η οποία σημείωσε την προσπάθεια του ΚΚΕ να μελετήσει τη συγκεκριμένη περίοδο, να δώσει απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα.
Αναφέρθηκε στις αιτίες του στρατιωτικού πραξικοπήματος που βρίσκονται στις αγεφύρωτες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος της μετεμφυλιακής περιόδου. Αντιθέσεις και συγκρούσεις που είχαν τη ρίζα τους στο οτι οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν εξυπηρετούνταν πλεόν από το μετεφυλιακό αστικό πολιτικό σύστημα. Απαιτούνταν εκσυγχρονισμοί, προσαρμογές ώστε να εξυπηρετηθεί καλύτερα η πιο ομαλή ενσωμάτωση των λαϊκών μαζών. Αποδεικνύεται ότι προκειμένου η αστική τάξη να διασφαλίσει την απρόσκοπτη πορεία των συμφερόντων της, δεν διστάζει να καταφύγει σε κάθε αντιδραστικό μέσο, στη χρήση οποιουδήποτε αντιλαϊκού εργαλείου.
Αναφέρθηκε στο ρόλο που έπαιξαν στην αντιδικτατορική πάλη το ΚΚΕ και η ΚΝΕ από την ίδρυσή της και μετά. Αποτέλεσαν την ψυχή της αντιδικτατορικής πάλης παρά την κατάσταση παρανομίας, διώξεων, παρά τα οργανωτικά προβλήματα.
Τέλος, μίλησε για τα συμπεράσματα που προκύπτουν όσον αφορά τη στρατηγική που πρέπει να έχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα προκειμένου να υπηρετείται ο στόχος του. Το ΚΚ στον καπιταλισμό πρέπει να έχει στρατηγική ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας ανεξάρτητα από τη μορφή της ή τις συνθήκες δράσης του Κόμματος. Ακόμα, ανεξάρτητα αν η μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας είναι κομματική κυβέρνηση στηριγμένη στο Κοινοβούλιο ή όχι, ή κυβέρνηση τεχνοκρατών ή στρατιωτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης, σε εμπόλεμη ή μη εμπόλεμη κατάσταση. Συμπέρασμα πολύτιμο για τους σημερινούς αγώνες.
Συγκλονιστική ήταν η αφήγηση του Χρήστου Γαζιάνου σήμερα μέλος της ΤΕ Σάμου του ΚΚΕ ο οποίος, παιδί 19 χρονών τότε, μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο και στο Λακκί της Λέρου μαζί με χιλιάδες άλλους. Βασανίστηκε με φάλαγγα, με εικονική εκτέλεση, αλλά δεν πρόδωσε τους συντρόφους του μέχρι το τέλος. "Έπαιρνα δύναμη από το δίκιο του αγώνα μας", είπε χαρακτηριστικά.
Ιδιαίτερα χρήσιμη ήταν η περιγραφή της ζωής στην εξορία. Η δύναμη της συλλογικότητας. Οι γνώσεις που απέκτησαν από τους εξόριστους δασκάλους, επιστήμονες κ.λπ. Ο συλλογικός τρόπος που μοιράζονταν το ελάχιστο φαγητό, για να μην μείνει κανείς πεινασμένος. Ιδιαίτερο βάρος έδιναν στον πολιτισμό. Θεατρικά έργα, ποίηση, τραγούδια κ.λπ. Όλες οι μορφές τέχνης αξιοποιούνταν με κάθε δυνατό τρόπο.
Ήταν ένα μάθημα ζωής, ηθικής ανάτασης, δύναμης για όλους μας, η προβολή της ιστορικής μνήμης και γνώσης στις νεότερες γενιές,. Όλα αυτά οδηγούν ξεκάθαρα στο συμπέρασμα που επιβεβαιώνει την επικαιρότητα - αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Στο χώρο της εκδήλωσης υπήρχε καλαίσθητη έκθεση της αντιδικτατορικής πάλης της νεολαίας και του λαού μας, καθώς επίσης και βιβλιοπωλείο, ενώ ακούγονταν τραγούδια του αντιδικτατορικού αγώνα
