Ο μύθος των Εξοπλιστικών
Του Κωνσταντίνου Φράγκου*
Η Δημοκρατία επιτάσσει την ανάληψη Δημοσίου αξιώματος από ένα μικρό αριθμό διεφθαρμένων βάσει της ψήφου ενός πλήθους ανικάνων.
Έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη η άποψη ότι η αιτία όλης αυτής της παρακμής, της φτώχειας, των τεράστιων χρεών και της εθνικής κατάντιας οφείλεται, αποκλειστικά στις ληστείες των εξοπλισμών.
Η θεωρία αυτή είναι μακράν της πραγματικότητας και καλλιεργείται για να στραφούν όλοι οι προβολείς εκεί, ώστε να μένουν στο σκοτάδι, αόρατα, άλλα φοβερά σκάνδαλα που οι αυτουργοί τους μάχονται για να μην αναδυθούν, ώστε να παρουσιάζονται, ατιμώρητοι και ανεξέλεγκτοι, ως αθώες περιστερές. Αναμφίβολα, όμως, οι εξοπλισμοί έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην διαφθορά αλλά και την καταλήστευση του Δημοσίου.
Οι εξοπλιστικές δαπάνες είναι μεγάλα ποσά γι΄ αυτό και εντυπωσιάζουν. Ποσοστοτικά, όμως, οι αρπαχτές σε άλλους τομείς υπήρξαν εκπληκτικά ασύγκριτες απ΄ αυτές των εξοπλιστικών. Αν π.χ. ερευνήσει κανείς την ωμή ληστεία των ΜΚΟ του ΥΠΕΞ (σ.σ. μόλις πρόσφατα οι αποκαλύψεις εις βάρος του κ. Γ. Παπανδρέου, Ανδρ. Λοβέρδου και Στυλιανίδη όδευσαν προς τη Βουλή. Όλες παραγραφείσες φυσικά…), την λεηλασία του Υπ. Υγείας (85 δις ευρώ σε 25 χρόνια) κ.α. θ’ αποδειχθεί το ορθόν του ισχυρισμού μου. Άλλες υποθέσεις όπως π.χ. αυτή του Κτηματολογίου δεν έχουν ανοίξει, ούτε θ΄ ανοίξουν ποτέ. Θίγονται “ιερά” πρόσωπα.
Οι εξοπλισμοί
Ο περί ου λόγος Υπουργός γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα από το Δημόσιο εκ των ο οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.
Εμμ. Ροΐδης
Υπολογίζεται ότι το ποσόν που διατέθηκε, συνολικά, επί 8ετίας Σημίτη για εξοπλιστικές δαπάνες προσεγγίζει, grosso modo, τα 33 – 35 δις ευρώ.
Αυτές καταναλώθηκαν σε τρεις (3) κατηγορίες υλικού:
Πραγματικώς, αναγκαία
Αμφιλεγομένης σκοπιμότητος
Εντελώς ακατάλληλα
Στην συντριπτική πλειοψηφία οι αγορές εγένοντο ΑΝΕΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ – ΜΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ, επομένως με ανεξέλεγκτες τιμές.
Δεν λεηλατούσαν, δηλαδή, μόνο οι εγχώριοι ακόρεστοι άρπαγες αλλά και οι συνεργάτες τους προμηθευτές του εξωτερικού που πωλούσαν όσο ήθελαν. Το χρήμα ήταν εξασφαλισμένο από τα δάνεια, τα οποία σήμερα πληρώνουμε με αίμα και δάκρυα. Σε αυτό το ποσόν, που προαναφέρθηκε, υπολογίζεται ότι οι μίζες κυμαίνονταν από 3 – 7%. Σε ειδικές περιπτώσεις προσέγγιζαν ακόμη και το 20%. Η πηγή (χώρα αγοράς) έπαιζε σπουδαίο ρόλο. Επομένως, συνολικά, δεν υπερέβησαν τα 1,5 – 2,5 δις ευρώ… Πολλά λεφτά! Χοντρό το χρήμα στα θυλάκια προμηθευτών, Αξιωματικών και πολιτικών. Αν ο κρατικός λειτουργός ήταν έντιμος ή εκινείτο σε λογικά όρια, ο προμηθευτής ακολουθούσε. Για ν΄ αποδίδουμε τα του Καίσαρος…
Ήρθε η ώρα ν΄ αφήσουμε τους εξοπλισμούς και να πάμε σε δύο, μόνο, άλλους τομείς: Τις πολιτιστικές πρωτεύουσες (Θεσσαλονίκη – Πάτρα) και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αμφότερες οι εκδηλώσεις στον ίδιο χρόνο: Την λαμπρή οκταετία Σημίτη. Εκεί θα δείτε τι έγινε. Θα παρατηρήσετε ότι στα ποσοστά των αρπαχτών, ληστειών, των βιασμών της Δημόσιας περιουσίας ωχριούν αυτά των εξοπλισμών. Για να μην φιλολογούμε θα δώσω τον λόγο, περαιτέρω, σε δύο άλλες γραφίδες, πιο έγκυρες από τη δική μου. Τα της Θεσσαλονίκης στην διακεκριμένη δημοσιογράφο κ. Νινέττα Κοντράρου – Ρασσιά και τα των Ολυμπιακών στον κορυφαίο δημοσιογράφο κ. Νίκο Νικολάου.
Θεσσαλονίκη, πολιτιστική Πρωτεύουσα (1997)∗
Νινέττα Κοντράρου – Ρασσιά/ Ελευθεροτυπία 24/10/14)
“Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997 όπου, στήθηκε ολόκληρη φάμπρικα ολυμπιακών προδιαγραφών με εμπνευστή τον πληθωρικό (Θεσσαλονικέα) Ευάγγελο Βενιζέλο, τότε υπουργό Πολιτισμού. Προγραμματίστηκαν 310 έργα (!) αρχικού προϋπολογισμού 66 δις δραχμών (190 εκ. ευρώ), που με υπερτιμολογήσεις και κλειστού τύπου διαγωνισμούς ανήλθαν στα 232,6 εκ. ευρώ.
Η πόλη κέρδισε κάποιες πολιτισμικές υποδομές, αλλά το χρήμα έρρεε χωρίς ασφαλές σύστημα ελέγχου. Οι χρηματοδοτήσεις έφθασαν μέχρι το Άγιον Όρος (βοήθειά μας) και περιέλαβαν ανακαινίσεις μοναστηριών και βυζαντινών ερειπίων. Τα έργα όμως έτσι όπως δρομολογήθηκαν την τελευταία στιγμή, δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν, με αποτέλεσμα να παραδοθούν, κατόπιν εορτής, πέντε – έξι χρόνια αργότερα (σ.σ. “ολοκληρώθηκαν” στα χαρτιά για να εισπράξουν το χρυσίον).
Η ίδια large πολιτική εκδηλώθηκε και στο πρόγραμμα. Εκλήθησαν διεθνή σχήματα και καλλιτέχνες όπως οι Ροστροπόβιτς, Μπρέγκοβιτς, Μπαρίσνικοφ, Πίτερ Μπρουκ και Μπομπ Γουίλσον και οι U2 που για μία μόνο συναυλία έλαβαν 3,2 εκατ. ευρώ (!!)
Επτά χρόνια μετά το πέρας του έτους 1997, ο ΟΠΠΕ-Θ εξακολουθούσε να πληρώνει προσωπικό, να χρωστάει σε τρίτους που διεκδικούσαν τα οφειλόμενα στα δικαστήρια, να αντιμετωπίζει περί τις 300 μηνύσεις που είχαν υποβληθεί κατά της διοίκησης με διάφορες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων “κακοδιαχείριση” και “απάτη”.
Το κακό είναι ότι η υπόθεση αυτή 17 χρόνια μετά συνεχίζει να μας απασχολεί. Ο ογκώδης φάκελος με τα πεπραγμένα έχει περάσει από τα χέρια πολλών υπουργών Πολιτισμού των Κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, αλλά κανείς δεν θέλησε να κάψει τα δάχτυλά του υπογράφοντας το οριστικό κλείσιμό του και την άφεση αμαρτιών που αυτό συνεπάγεται”.
∗Τα θέματα της Πάτρας, Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, διαχειρίσθηκε ο γνωστός “αριστερός” μουσικοσυνθέτης κ. Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος απηλλάγη των στρατιωτικών υποχρεώσεων (επί 7ετίας) λόγω ψυχολογικών προβλημάτων αλλά αργότερα έγινε Υπουργός Πολιτισμού και Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής (επί Α. Παπανδρέου). Σαφώς προκύπτει ότι για τα καθήκοντα του απλού οπλίτη απαιτούνται περισσότερα προσόντα αυτών του Υπουργού. Και ο Άκης, αστράτευτος ήταν…
Ολυμπιακοί Αγώνες
“Ένα ποσοστό 2% – 3% του εξωτερικού χρέους της Ελλάδος οφείλεται στο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων. Θα μπορούσαν να διεξαχθούν με πολύ χαμηλότερο κόστος…”
Ζακ Ρογκ, Πρόεδρος ΔΟΕ
(Καθημερινή, 21/12/11)
Μπορεί να μην βύθισαν μόνο αυτοί την Ελλάδα στην τωρινή κρίση, επετάχυναν όμως, και πολύ μάλιστα, την κατά κρημνόν πορεία.
Υπάρχουν όμως, τραγικά νούμερα, που όλος ο ευγενής πολιτικός κόσμος, η κλεπτομανής συντεχνία των πολιτικών, όπως εύστοχα την ονόμασε ο κορυφαίος δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης , τα κουκούλωσαν έντεχνα.
Το επίσημο κόστος των Ο.Α., όπως το υπολόγισε η Standard and Poor’s ανήλθε σε 11,27 δις ευρώ. Το τι ακριβώς εννοείται με τη λέξη “επίσημο” το αντιλαμβάνεστε. Το “ανεπίσημο” παραμένει μυστικό (ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες το ανεβάζουν στα 15 δις ευρώ).
Το κόστος αυτό ισοδυναμούσε με το 6% των ΑΕΠ της Ελλάδος ενώ οι Ο.Α. του Σίνδεϊ 1,5 του Αυστραλιανού ΑΕΠ, Βαρκελώνης 1,6 του αντίστοιχου Ισπανικού. Την τετραετία 2001 – 4 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ανήλθε από 145 δις ευρώ στα 201 δις ευρώ (Καθημερινή 14.07.13). Ολυμπιακοί του Υπουργείου Πολιτισμού και Δημοσίων Έργων και οι εξοπλισμοί ΥΕΘΑ, της ίδιας εποχής, χεράκι – χεράκι, τίναξαν την μπάνκα στον αέρα. Πρωθυπουργός, πάντοτε, ο φωτεινός νους κ. Σημίτης. Και το πιο θλιβερό από όλα: Αντί η Κυβέρνηση του κ. Κων. Καραμανλή που ακολούθησε να εγκαλέσει τον κ. Σημίτη και την κομπανία του να λογοδοτήσουν για εξοπλιστικά και Ολυμπιακούς της ίδιας εποχής, τα κουκούλωσε κι άφησε τα Ολυμπιακά έργα να ρημάξουν! Ας δώσουμε, όμως, τον λόγο στον κ. Ν. Νικολάου.
Τίτλος: Η ατιμώρητη διαφθορά (Καθημερινη, 03/03/17)
“Η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Κώστα Καραμανλή έδωσε στη δεύτερη τετραετία Σημίτη (2000 – 2004) ανένδοτους αγώνες κατά της διαφθοράς και κέρδισε τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 με σημαία την αποκάλυψη των ενόχων κυκλωμάτων και την παραδειγματική τους τιμωρία.
Δυστυχώς, ούτε ένας διεφθαρμένος πολιτικός ή κρατικός λειτουργός ούτε ένας επιχειρηματίας ή εργολάβος δεν οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα με την κατηγορία της λεηλασίας του δημόσιου χρήματος (σ.σ. Αυτό που επαναλαμβάνω συνεχώς! Η ΝΔ υπήρξε Σκανδαλοθάπτης). Όπως ακριβώς συνέβη και με την εξαπάτηση 1,3 εκατομμυρίου επενδυτών στο grosso colpo του Χρηματιστηρίου το 1999 έτσι και η διασπάθιση δισεκατομμυρίων δραχμών στις κρατικές δαπάνες, στην πράξη αμνηστεύθηκαν.
Θα θυμίσω εδώ ορισμένες από τις προκλητικές υπερβάσεις στα Ολυμπιακά έργα. Το Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο ήταν προϋπολογισμένο για 2,8 εκατ. ευρώ και στοίχισε 8 εκατ. ευρώ, το Παναθηναϊκό Στάδιο για 0,3 εκατ. ευρώ και κατάληξε σε 11,5 εκατ. ευρώ, το Ολυμπιακό Κέντρο Υγρού Στίβου για 3,5 εκατ. ευρώ και η τελική δαπάνη έφθασε τα 22,5 εκατ. ευρώ, το Ολυμπιακό Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλου ξεκίνησε με προϋπολογισμό 25,1 εκατ. ευρώ και κατέληξε σε 51,4 εκατ. ευρώ, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας προέβλεπε βελτιώσεις αξίας 0,3 εκατ. ευρώ και έφθασε 29,7, το Ολυμπιακό Κέντρο Κανόε – Σλάλομ στο Ελληνικό από 8,5 πήγε 37,1 εκατ. ευρώ, το Ολυμπιακό Κέντρο Τέννις από 12,3 πήγε τέσσερις φορές πάνω και δαπανήθηκαν 47,5 εκατ. ευρώ, το Ολυμπιακό Γυμναστήριο Νίκαιας – Άρσης Βαρών από 12 πήγε στα 49 εκατ. ευρώ, το Ολυμπιακό Στάδιο Πάτρας από 1,1 το ανέβασαν οι αθεόφοβοι εργολάβοι στα 45,2 εκατ. ευρώ, το Ολυμπιακό Γυμναστήριο Γαλατσίου από 13,7 σε 60,5, το Ολυμπιακό Κέντρο Σκοποβολής Μαρκόπουλου από 12 σε 60,6 εκατ. ευρώ, το Ολυμπιακό Κέντρο Κωπηλασίας Σχινιά από 25,4 σε 76,3 εκατ. ευρώ.
Ο Έλληνας φορολογούμενος πλήρωσε επιπλέον 1.438,3 εκατ. ευρώ και ούτε ένας εργολάβος ούτε ένας από τους πολιτικούς ή δημόσιους λειτουργούς που ενέκρινε τις μελέτες, δεν εκλήθη σε απολογία από τον Εισαγγελέα”.
Οι υπερβάσεις, τελικά, κυμάνθηκαν από 400% μέχρι 12.771%.
Αν θέλει ο αναγνώστης να γνωρίζει τους Πρωταγωνιστές αυτού του γλεντιού ας αναζητήσει τα πρόσωπα που στρογγυλοκάθονταν στους θώκους των Υπουργών Δημοσίων Έργων και Πολιτισμού, της εποχής. Υπάρχει, βέβαια, και “οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά¨”. Ο πρωθυπουργός κ. Κων. Σημίτης που έχει το θράσος, σήμερα, λόγω ατιμωρησίας, να μας κουνάει το δάχτυλο και να μας συμβουλεύει από τις τηλεοράσεις πώς θα ξεπεράσουμε την κρίση.
Θα κλείσω το κεφάλαιο ΟΑ με μερικά άλλα “πικάντικα νούμερα που προκαλούν ανατριχίλα:
Αμοιβές στελεχών από 31.000 έως 117.388 το χρόνο.
Έξοδα κινήσεως εταιρικών αυτοκινήτων 4,6 εκ. ευρώ.
Έξοδα παραστάσεως διευθυντικών στελεχών 513.000 ευρώ.
Συμπέρασμα: Δεν υπήρχε τομέας του κρατικού μηχανισμού κατά την οκταετία Σημίτη όπου να μην γινόταν λοβιτούρες στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος. ΟΛΑ μα ΟΛΑ κουκουλώθηκαν επί ΝΔ.
“Αυτούς που βλέπεις, θα τους ξαναδείς…” λέει ένα τραγούδι του Μίκη. Και το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος που συγκαλύπτει τους λωποδύτες Υπουργούς δεν πρόκειται να καταργηθεί πότε έτσι όπως καρκινοβατούν οι πολιτικοί την Αναθεώρηση του Συντάγματος. Αριστερά του κ. Α. Τσίπρα, μ΄ ακούς;
Υ.Γ. 1) Υπουργοί των Οικονομικών στην 8ετία Σημίτη υπηρέτησαν τη χώρα οι κ. Γ. Παπαντωνίου (μετέπειτα ΥΕΘΑ) και ο κ. Ν. Χ. Χριστοδουλάκης. Ο πρώτος είναι πασίγνωστος από την εποχή του Χρηματιστηρίου. Ο δεύτερος, ο ακοίμητος φρουρός του Εθνικού Θησαυροφυλακίου, που έπρεπε να συγκρατεί, έσπευδε να εξασφαλίζει δάνεια, να εφαρμόζει τα περιβόητα swaps στις πληρωμές για να τροφοδοτεί την ασυδοσία των δαπανών. Σήμερα, αποτελεί εκλεκτό συνεργάτη του ΣΥΡΙΖΑ υπηρεσιακός Υπουργός Οικονομικών και παρ’ ολίγον Υπουργός της νυν. Ζήτω το Έθνος!
2) Έχω, προ πολλού, εδραιώσει την άποψη ότι πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην πολιτική ζωή της χώρας κατά την μακράν εποχή της διαφθοράς και της ληστείας του Δημοσίου και φέρουν ευθύνες για τη χρεωκοπία της και τα οποία διέφυγαν το εδώλιο “θεία χάριτι” του κατάπτυστου (σ.σ. Ο χαρακτηρισμός αποδίδεται στο τ. Πρωθυπουργό κ. Κ. Μητσοτάκη) και τη μεγαλοψυχία “συναδέλφων”, έπρεπε να σιωπούν αιδημόνως και να κυκλοφορούν νύκτωρ.
Ο κ. Ε. Βενιζέλος, ευφυέστατος πολιτικός αλλά εξαιρετικά αμετροεπής , αλαζών και εγωιστής, είναι “παρών” στην πολιτική ζωή από το 1993 μέχρι σήμερα. Όλα τα χρόνια της μεγάλης κραιπάλης. Δεν θα ασχοληθώ με το έργο του πριν το 2009, σημειώνω απλά ότι αυτός, ομού με το κ. Πάκη Παυλόπουλο, “μαστόρεψαν” το περιβόητο άρθρο 86. Γνωστά αυτά. Το 2009 επί Κυβέρνησης Γιωργάκη του Καστελοριζιώτη ανέλαβε το ΥΕΘΑ όπου απέτυχε οικτρώς. Όταν η χώρα είχε εισέλθει, ήδη, στην διακεκαμμένη ζώνη, παρεβλέψας την αρχή “Γνώθι σ΄αυτόν” (Συνταγματολόγος, μη έχων ιδέα οικονομικών) επέμενε να αναλάβει το ΥΠΟΙΚ. Εκεί ήταν που τα θαλάσσωσε εντελώς. Διαπραγματεύσεις, παταγώδεις αποτυχία. Μέτρα; Ό,τι το σφαγιαστικό στο λαό με μεγαλύτερα θύματα τα στελέχη των ΕΔ! Εκτελούσε, τυφλά, τις εντολές των δανειστών. Οι FINANCIAL TIMES (23-11-11) τον κήρυσσαν χειρότερο ΥΠΟΙΚ Ευρώπης και τα προσφιλή του ΝΕΑ (11-11-11) σχολίασαν “Οι διαπραγματεύσεις του ΒΕΝΙ μας κόστισαν μερικές δεκάδες δις ακόμη”. Παράλληλα, ο κ. Ε. Βενιζέλος “λησμόνησε” για μερικούς μήνες τη λίστα LAGARDE στο συρτάρι του.
Σήμερα ο κ. ΕΒ δίνει συνεντεύξεις, αγορεύει στη Βουλή, υπερήφανος για τα έργα του και εκδίδει βιβλίο επιχειρών να δικαιολογήσει την άφρονα πολιτική του για τα PSI, το κούρεμα, την κατάσταση ταμείων και εξαπατηθέντων πολιτών, για τον κτηνώδη ΕΝΦΙΑ που επέβαλε αργότερα με τον κ. Α. Σαμαρά. Και θέλει, πάλι, να μας Κυβερνήσει… Γιατί όχι; Ο Έλλην λησμονεί, ταχέως, τα πάντα.
3) Σύμφωνα με πρόσφατη σφυγμομέτρηση της Κάπα Research οι πολίτες κρίνουν εντελώς αρνητικά τις Κυβερνήσεις: Αντωνομπένηδων, (73%) Παπαδήμα (71%), Γ. Παπανδρέου (87%), Αλ. Τσίπρα (77,5). Λίγο φιλότιμο δεν υπάρχει που να τους κάνει να φύγουν; Τον κ. Τσίπρα, φυσικά, τον περιμένουμε ακόμη.
*Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος Ε.Α. – Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων – Συγγραφέας – DEA Πανεπ. Σορβόνης – PARIS I στην Άμυνα
militaire
