Της Γιάννας Γ. Παναγοπούλου*
Η πολιτική εξουσία της χώρας, τα τελευταία 55 χρόνια, εκκολάπτει σταθερά την αντίληψη ότι η παρανομία στον τομέα των δασών και της πολεοδομίας δικαιώνεται. Ήδη, από τη δεκαετία του 1960 το πολιτικό σύστημα δεν συνδέθηκε μόνο με το ολέθριο σύστημα της αντιπαροχής και τη χωροταξική και πολεοδομική αποδιάρθρωση των ελληνικών πόλεων, αλλά, παρά και τη μεταγενέστερη ψήφιση του Συντάγματος του 1975, που περιλαμβάνει και το "φιλοπεριβαλλοντικό" άρθρο 24, ακολουθούσε την πολιτική της ψηφοθηρικής σκοπιμότητας και του κακώς εννοούμενου πολιτικού κόστους.
Έτσι, κάθε φορά πριν από τις εκλογές νομιμοποιούσε, υπό το πρόσχημα μιας κοινωνικοπολιτικής επιχειρηματολογίας για την προστασία δήθεν των λαϊκών στρωμάτων στο πρόβλημα της κατοικίας, τις αυθαίρετες κατασκευές και τις καταπατήσεις και εκχερσώσεις δασικών εκτάσεων. Η ανοχή όλου του πολιτικού συστήματος, μηδέ της Αριστεράς εξαιρουμένης, σε αυτή τη διαμορφωθείσα τριτοκοσμική τακτική, επέτρεψε τη δημιουργία de facto καταστάσεων, που εξυπηρετούν τις πελατειακές σχέσεις της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας.
Αντιστοίχως, η παράλειψη όλων των κυβερνήσεων να συντάξουν και επικυρώσουν τους Δασικούς χάρτες με βάση τις αεροφωτογραφίες του στρατού του 1945 και να απογράψουν το δασικό πλούτο της χώρας, κυρίως όμως η κτηματογράφηση της χώρας χωρίς να προηγηθούν οι Δασικοί χάρτες, υπονόμευσε το δασικό κεφάλαιο της χώρας, διατήρησε την αβεβαιότητα και τις γκρίζες ζώνες γύρω από το χαρακτήρα των δασικών εκτάσεων και υπόσκαψε και υποθήκευσε μονιμότερα κάθε προσπάθεια αειφόρου ανάπτυξης.
Η ανάρτηση, από τη σημερινή κυβέρνηση, των πολύχρωμων (!) και πρόχειρων, και συνεχώς τροποποιούμενων δασικών χαρτών ανέδειξε ανάγλυφα όλα τα προβλήματα που υπάρχουν με τις εκχερσωθείσες εκτάσεις, με τους δασωθέντες αγρούς, με τα βοσκοτόπια και με τις χορτολιβαδικές εκτάσεις, που επί δεκαετίες αποτελούν αντικείμενο γεωργικών εκμεταλλεύσεων, με ένα ασαφές, ανεφάρμοστο ή μη ελεγχόμενο θεσμικό πλαίσιο, που δημιούργησε δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες ελπίδες στους νόμιμους ή παράνομους κατόχους των εκτάσεων αυτών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αντί να επιλύσει το πρόβλημα με σοβαρή και καλά προετοιμασμένη νομοπαρασκευαστική δουλειά και με την ευρύτατη δυνατή συναίνεση των κομμάτων, με αιφνιδιαστικό τρόπο επέφερε καταλυτικές τροποποιήσεις στη δασική νομοθεσία επιτείνοντας το χάος που έχει δημιουργήσει η ανάρτηση των πρόχειρων Δασικών χαρτών. Άδραξε την ευκαιρία να καλλιεργήσει ψεύτικες και πάλι ελπίδες στους αγρότες, αδιαφορώντας για τους τεράστιους κινδύνους στους οποίους εκθέτει τους ίδιους και τη χώρα. Δηλαδή στον κίνδυνο επιστροφής (ανάκτησης) επιδοτήσεων, όπως στην περίπτωση Χατζηγάκη, και στον κίνδυνο να θεωρηθεί η εκποίηση εκατομμυρίων στρεμμάτων ότι συνιστά αθέμιτη κρατική ενίσχυση που απαγορεύεται από το Ευρωπαϊκό δίκαιο και να πυροδοτήσει δημοσιονομικές διορθώσεις σε βάρος της Χώρας, επιβαρύνοντας το φορολογούμενο πολίτη, όπως στην περίπτωση Πάχτα με τον ελληνικό Χρυσό στις Σκουριές.
Η αποσύνδεση της ανάρτησης των Δασικών χαρτών από τη γνωστοποίησή τους στον ΟΠΕΚΕΠΕ, που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση, συνδέεται με τα προβλήματα του ΟΣΔΕ που ελέγχονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στα οποία βρίσκεται συνεχώς εκτεθειμένη η Ελλάδα, επί σειρά ετών. Είναι το γνωστό πρόβλημα των δημοσιονομικών διορθώσεων, που πληρώνει η χώρα, εξαιτίας παραβάσεων των Κανονισμών για τις κοινοτικές επιδοτήσεις των γεωργικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, όπως επίσης, είναι γνωστοί οι λόγοι που προκαλούν τις δημοσιονομικές διορθώσεις και που συνδέονται με την κακοδιοίκηση και τη διαφθορά. Οι Δασικοί Χάρτες αποκαλύπτουν τι συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια με το ΟΣΔΕ, η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνηση όμως, αντί να εξυγιάνει τις παθογένειες του ΟΣΔΕ, άλλαξε τους Δασικούς Χάρτες, αν και αναρτημένοι (!) για να τους προσαρμόσει στα δεδομένα του ΟΣΔΕ και να στήσει απροκάλυπτα τη δική της πελατεία και διαφθορά.
Ο ανομολόγητος τελικά στόχος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι να δημιουργήσουν, μέσω των ψηφισμένων από τους ίδιους αντισυνταγματικών διατάξεων για τους Δασικούς χάρτες, εκτεταμένη πελατεία και να διαιωνίσουν την εξουσία τους, αφού, με εκατομμύρια στρέμματα δημόσιας γης, θα φτιάξουν στρατό ευνοημένων ιδιοκτητών! Δεν είναι τυχαίο ότι παραδίδουν στην οικοπεδοποίηση και την εκμετάλλευση δασικών εκτάσεων που απέβαλαν, με τη συνέργια της εκτελεστικής εξουσίας και τη δική τους, το δασικό τους χαρακτήρα μέχρι και το 2007! Ιδίως, όσον αφορά τις εκχερσωθείσες μετά το 1975 εκτάσεις, για την αναδάσωση των οποίων υπάρχει απόλυτη συνταγματική προστασία του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντάγματος. Δεν είναι τυχαίο που για πρώτη φορά θα μπορούν να κατοχυρώσουν ιδιοκτησία σε δασικές εκτάσεις με ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων! Τόσο αδιανόητο και τόσο εφιαλτικό.
Τον επίλογο θα κληθεί και πάλι να γράψει το Συμβούλιο της Επικρατείας, εκτός αν προλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
* Η κα Γιάννα Γ. Παναγοπούλου είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Διδάκτωρ Νομικής, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Ποταμιού και πολιτική υπεύθυνη του Τομέα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
.liberal.
