Τον Νοέμβριο του 2016 επισκέφτηκε τη Σάμο το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος ΛΆΜΠΡΟΥ και έδωσε και σχετική συνέντευξη μαζί με τον Γιατρό κ.Κακλαμάνη στο ξενοδοχείο ΣΑΜΟΣ για το προσφυγικό θέμα
Σήμερα σε μια ανάρτηση που κάνει ο ίδιος ο.Λάμπρου δείχνει ότι το προσφυγικό πρόβλημα έχει ξεφύγει εντελώς
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν μας ξέρει ο υπουργός; Γιατί αναρωτιέται;
Ισως να έχουμε συνηθίσει σε αρνητικές ειδήσεις, να μην μας κάνει εντύπωση πια όταν ακούμε για αυτοκτονίες προσφύγων και μεταναστών, όταν βλέπουμε το αδιέξοδο και την απελπισία των ανθρώπων. Μπορεί και εμείς να έχουμε λυγίσει κάτω από το βάρος των δικών μας προβλημάτων, των γενικότερων, που ταλανίζουν την κοινωνία.
Ίσως… αλλά πάλι, καθώς μιλάμε για μας, για τον κόσμο της αριστεράς, μπορεί να αφήνουμε να κυλάνε από μπροστά μας βαναυσότητες, παραβιάσεις δικαιωμάτων και ελευθεριών και να σιωπούμε ή να στεκόμαστε αμήχανα;
Μπορεί να κυριαρχεί στην πολιτική μας σκέψη ο ρεαλισμός, που ενίοτε παίρνει τη μορφή του κυνισμού, στο όνομα ενός κάποιου αόρατου και δυσδιάκριτου εθνικού σχεδίου;
Μπορεί, άραγε, να υποκύψουμε και να ισχυριστούμε, σαν να είμαστε νεόκοποι στο πολιτικό παιχνίδι, ότι το προσφυγικό είναι κατεξοχήν εθνικό θέμα και όχι ζήτημα που αφορά πρωτίστως το δικαίωμα των ανθρώπων να σωθούν από τον πόλεμο και ασφαλώς από την πείνα;
Αλλά πώς μπορούμε να ξεχάσουμε τους αγώνες τόσων χρόνων; Πώς είναι δυνατόν να μπούμε στις ράγες μιας πορείας αδιέξοδης και παράλογης; Πώς να ξεχάσουμε τον ηρωικό αγώνα των ανθρώπων της Λέσβου, των άλλων νησιών, τον ψαρά, τις γιαγιάδες, τους εθελοντές, το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε, που μας έκανε υπερήφανους και υπερήφανες;
Κατάχρηση εξουσίας, όχι ασύλου
Γιατί να σιωπήσουμε τώρα;
Ποια ανάγκη, ποιος σκοπός μπορεί να μας οδηγήσει να κάνουμε τα στραβά μάτια;
Μα θα πουν κάποιοι: ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ. Ε, και;
Οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, κανείς δεν είναι σε θέση να τσουβαλιάσει όλο αυτόν τον κόσμο, που συνεχίζει να δίνει μάχη στους καταυλισμούς, στις γειτονιές, στους δρόμους, στις παραλίες που καταφτάνουν οι βάρκες, με μια πολιτική που, δυστυχώς, έχει πλευρές αποτροπής, που υποτιμά, εμποδίζει ή δεν ενθαρρύνει τα δικαιώματα.
Πρόσφατα, εντελώς πρόσφατα, διατυπώθηκαν σκέψεις – προθέσεις του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, όσον αφορά το άσυλο και το δεύτερο βαθμό. Κίνητρα και αντικίνητρα, χρηματικά μπόνους για να φύγουν οι πρόσφυγες μια ώρα αρχύτερα και να εγκαταλείψουν το ταξίδι στη ζωή, στο αναφαίρετο δικαίωμα στο άσυλο. Για κατάχρηση του δικαιώματος στο άσυλο μίλησε ο υπουργός, αλλά δεν είπε λέξη για την κατάχρηση εξουσίας, για την κατάχρηση συνεχούς παραβίασης των διεθνών συνθηκών, όπως το σημειώνουν άλλωστε όλες σχεδόν οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Διαφορετική φιλοσοφία
Δεν ξέρω αν έχει δικαίωμα, οποιοσδήποτε από μας, να δώσει συμβουλές στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μπορεί να είναι και αχρείαστες, και σίγουρα εκ του ασφαλούς. Ωστόσο, από τη θέση που είμαστε, από τη θέση της αριστεράς, λέμε, ελπίζουμε, θέλουμε, οι κατατρεγμένοι πρόσφυγες να μην τσιμπήσουν στο δέλεαρ των 500 ευρώ για επιστροφή στην κόλαση και να επιμείνουν σε αυτό που δικαιούνται.
Ο υπουργός, επίσης, μίλησε και για τα κέντρα κράτησης, υποσχόμενος ότι στα καινούρια θα βελτιώσει τόσο τις συνθήκες, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει λόγο να διαφωνήσει.
Είναι, όμως δυνατόν, να μην αντιλαμβάνεται ο υπουργός ότι η αντίθεση των αριστερών δεν έχε να κάνει μόνο με τις πραγματικά άθλιες συνθήκες λειτουργίας, αλλά κυρίως με τη φιλοσοφία και την ανάγκη ύπαρξης κέντρων κράτησης. Και αναρωτιόμαστε και εμείς, δημόσια πλέον, καθώς δεν έχουμε την πολυτέλεια να το συζητάμε μαζί του πρόσωπο με πρόσωπο πως δεν έχουμε κανένα λόγο να αλλάξουμε αυτή τη θέση. Γιατί αναρωτιέται ο υπουργός; Δεν μας ξέρει; Ασφαλώς, λοιπόν, κάθε κέντρο κράτησης που, ενδεχομένως, θα δημιουργείται θα είμαστε ακριβώς απέναντι.
Πάνος Λάμπρου
http://epohi.gr
