Γράφει ο Αλέξανδρος Μαλλιάς
Ορθή και επιβαλλόμενη από τις ανησυχητικές εξελίξεις είναι η απόφαση του κυρίου Πρωθυπουργού να συγκαλέσει το ΚΥΣΕΑ. Η σοβαρότητα των εξελίξεων δεν περιορίζεται μόνο στην περισσή αυτοπεποίθηση, συνάμα δε και επικίνδυνη αλαζονεία, την οποία εκπέμπει η Τουρκία. Και την εκπέμπει τόσο πριν όσο και μετά το δημοψήφισμα για την μετατροπή της υπό επιτήρηση έστω κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας σε μια προεδρική Δημοκρατία
. Από το νέο τουρκικό πολίτευμα απουσιάζουν δραματικά πλέον τα οργανικά στοιχεία και τα θεσμικά όργανα που συνιστούν το δημοκρατικό αντίβαρο και εξισορροπούν την συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια ενός ηγέτη. «Ενός ανδρός αρχή», λοιπόν, στην Τουρκία, χωρίς σοβαρή αντιπολίτευση και με χειραγωγημένο ή φιμωμένο Τύπο. Επίσης, με εκατοντάδες δημοσιογράφους, διανοούμενους και άλλους υπό επιτήρηση, στην αυτοεξορία ή στη φυλακή. Η Ελλάδα εθεωρείτο για αρκετό χρόνο ο μόνος, ίσως, γείτονας, με τον οποίο η Τουρκία στα δεκαπέντε χρόνια της καταλυτικής πολιτικής παρουσίας του κυρίου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε οικοδομήσει λειτουργικές σχέσεις. Δεν μπορώ , όμως, να συμφωνήσω με την ευθύγραμμη τοποθέτηση περί μη ύπαρξης θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο στα χρόνια αυτά. Υπήρξαν επεισόδια. Προτιμήσαμε να τα αποκαλέσουμε «ατυχήματα». Δεν είμαι διόλου βέβαιος ότι ένα επεισόδιο, όπως εκείνο του Μαΐου 2006, θα είχε σήμερα την ίδια «διαχείριση» και εξέλιξη. Συζητώντας, συχνά ακούω με ενδιαφέρον τοποθετήσεις διακεκριμένων αναλυτών, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η Τουρκία απειλείται, απειλείται, απειλείται… Κάποιοι, με αφορμή το Κουρδικό, κάνουν λόγο για έντονη ανασφάλεια της Τουρκίας. Πολλοί εξακολουθούν να ομιλούν για μια διχασμένη πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά χώρα. Η διαπίστωση τέτοιων χαρακτηριστικών δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποτιμήσουμε το εξής γεγονός: Οποιαδήποτε άλλη χώρα αντιμετώπιζε σωρευτικά τόσα ανοιχτά ζητήματα και προκλήσεις θα την χαρακτήριζα ανεπιφύλακτα ως χώρα ευάλωτη και αδύναμη. Η Νέα Τουρκία, αυτήν που έχουμε σήμερα απέναντί μας, είναι ευάλωτη και αδύναμη σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών, όπως καταγράφονται και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν θεωρώ, όμως, ότι αποτελεί χώρα με μειωμένη ισχύ και ακόμη λιγότερο μια αδύναμη χώρα. Παρά τα θετικά βήματα που έγιναν στις διμερείς μας σχέσεις από το 1999 και εντεύθεν και παρά τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με στόχο την αποφυγή εμπλοκής, εντούτοις δεν είναι μακριά η ημέρα που θα χρειαστεί να διαπιστώσουμε ότι:
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
/mignatiou.com
